প্ৰায়েই ৰাতি এখুন্দা লাগোৱেই তেখেতৰ লগত! নালাগিলে ৰাতিৰ ভাত সাঁজো হজম নহয়, ৰাতি ভয়ানক ভয়ানক সপোন দেখো (তেখেতে মোৰ মূৰ পিটিকি আছে, গা মালিছ কৰি আছে, যিটো কেতিয়াও নহয়! এইবোৰ ভয়ানক সপোন নহয়নো কি?) আজিও সময়মতেই কল আহিল তেখেতৰ৷ মুদটো অলপ ভাল আজি (শনিবৰীয়া ৰাতি ফুল এজোপা শিপালৈকে চোবাই আছোতো! লগতে ডাৱৰ সৃষ্টি কৰি লৈছো ধূপ জ্বলাই, এৰোপ্লেন চলাম তলৰ পৰা বিছনাত উঠিবলৈ!) বিয়াৰ কথা কিবা কিবি কৈ আছিল, মোৰ মূৰতহে একো সোমোৱা নাছিল! কিবা ড্ৰেছৰ কথাও কৈ আছিল৷ যিকেইটা

যি ছিৰিয়েল অথবা চিনেমাই নাচাওক লাগিলে, সেই মন-মগজুত সোমোৱা চৰিত্ৰটোৰ নামেৰেহে অভিনেতা অভিনেত্ৰীৰ নাম কয় আমাৰ পিতৃ মাতৃয়ে৷ বৰষাৰাণী বিষয়াই দহটা জনম লওক, তেখেতসকলৰ বাবে “উজনিৰ দুজনী গাভৰু”ৰ অাজলীজনীৰেই পৰিচিত৷ যতীন বৰাৰ “চুৰেন চোৰৰ পুতেক”ৰ পৰা পদোন্নতি নহ’ল৷ হলত অসমীয়া চিনেমাৰ মন্দাৱস্থা, টিভিত কিন্তু আমাৰ মা-দেউতাৰ দৰে দৰ্শকৰ বাবে অসমীয়া চিনেমা চাওঁতে সদায় বাল্টি লাগে৷ একেখনকে দহবাৰ চায়৷ হ’লেও সদায় নতুনকৈ চোৱাদি চায়৷ দহবাৰ গালি খায় ৰামধেনুখনত তপন দাসে৷ প্ৰস্তুতি পৰাশৰৰ দুখত মায়ে পাৰিলে তুলি ল’লেহি হয় তাইক মৰমতে৷ ছিৰিয়েল

ইতিমধ্যে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ ফলাফল ঘোষণা কৰা হৈছে। এই লেখাটো প্ৰকাশ হোৱা পৰ্যন্ত উচ্চতৰ মাধ্যমিক চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ ফলাফলো ঘোষিত হ’ব। প্ৰাপ্ত তথ্য মতে এইবাৰ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত ৫৬.০৪% ছাত্ৰ ছাত্ৰী উত্তীৰ্ণ হৈছে। বিগত বছৰৰ তুলনাত উত্তীৰ্ণৰ হাৰ ৮.১০% বৃদ্ধি পাইছে। নিঃসন্দেহে ই এটা ভাল খবৰ। পৰীক্ষাৰ এনে ফলাফলে মনত আশাৰ সঞ্চাৰ কৰে। উন্নতিৰ আশা, সমৃদ্ধিৰ আশা, মানৱ সম্পদ বিকশিত হোৱাৰ আশা। উল্লেখযোগ্য যে এসময়ত হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ ফলাফলে ৰাজ্যজুৰি হতাশাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। তথ্য অনুসৰি ১৯৮৫ চনত ৰাজ্যখনত ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ উত্তীৰ্ণৰ

বিভিন্ন সমস্যাই গা-কৰি উঠা দেশখনত প্ৰজাগণৰ আপত্তিৰাজি শুনি ৰাইজৰ হৈ মন্ত্ৰীয়ে ৰজাক বুজাবলৈ যাঁওতেই ৰজাই এটা কাহিনী ক’লে। শুনোঁচোন আহক,- এজন মানুহে এহাল বলধ কিনিবলৈ বজাৰলৈ গ’ল। আৰু বাচি বাচি কম দামত পাই এহাল গৰু কিনি ঘৰলৈ আহি আছিল। আহি থাকোঁতে ৰাস্তাত বিভিন্নজনে প্ৰশ্ন কৰে,- “বোলো দত্ত, গৰুহালত কিমান দিলা?” দত্তই হাঁহি মাৰি উত্তৰ দিয়ে দাম এটা কৈ…. লগে লগে সোধাজনে কয়… “অলপ বেছি দিলা নেকি বাৰু,? এনেকৈ কৈ কৈ আহি যেতিয়া ঘৰ পালেহি গৰুহাল চাবলৈ দত্তৰ ঘৰলৈ গাঁৱৰ ৰাইজৰ

প্ৰায়েই মোৰ তথাকথিত মানুহবোৰৰ ওপৰত খঙ উঠে। যেতিয়াই তেওঁলোকৰ কাৰোবাৰ লগত কাজিয়া লাগে বা শৰীৰৰ ওপৰৰ অংশই কাম নকৰা হয়, তেতিয়াই তেওঁলোকে যাকে-তাকে গাধ বুলি অভিহিত কৰে। যেন গাধ “গাধ” নহৈ পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ মুৰ্খ প্ৰাণীবিধ হে! আৰে ভাইসকল, গাধৰো এটা নিজস্ব ইমেজ থাকে, এটা বংশ-পৰিক্ৰমা থাকে, “ইম’চনচ” থাকে। হ’ব পাৰে, গাধই কাৰো আগত নাহাঁহে বা নাকান্দে আৰু কাকো হিংসা বা ঈৰ্ষা নকৰে, কিয়নো সিহঁ‌তে নিজৰ “ইম’চন”ৰ ওপৰত কাবু ৰাখিব জানে। সেইবুলিয়েই পৃথিৱীৰ যিকোনো নদাই-ভদাইক গাধৰ লগত তুলনা কৰিব, এইটো কিধৰণৰ

সাম্প্ৰতিক কাল ভালে চিনে ভাল জাবৰে দেখে খাল ঈশ্বৰৰ লীলা মনিচক কিলা পৃথিৱীৰ এয়াই মায়াজাল। দেখিলে গছ হলা কুঠাৰ মাৰিবলৈ ওলা নিচিনে বন মোবাইলত মন কাম বুলিলে দূৰতে পলা। মন কৰিলেই চন বাকৰি মাটিতে ধন কৰিলে এলাহ বাঢ়িব বিলাস অহংকাৰ হ’লে জানিবা পতন। ☆★☆★☆

গুৰু গম্ভীৰ খোজেৰে আহি দোকানখনৰ সন্মুখত ৰৈ, ৰঙাইয়ে ভিতৰলৈ চাই পঠিয়ালে। ডাঙৰ গলধন, ৰঙা চকুৰে প্ৰকাণ্ড অবয়বৰ ৰঙাই এই অঞ্চলৰ বাবে ত্ৰাসৰ অন্য এক নাম। দোকানে দোকানে (কেতিয়াবা মানুহৰ ঘৰতো) গুণ্ডা কৰ (মানে চান্দা) তুলিয়েই নিজৰ জীৱন নিৰ্বাহ কৰি আহিছে। বিনা দোষত কেৱল নিজৰ খেয়াল খুছিৰে ইতিমধ্যেই বহুতকে হানি খুচি জখম কৰা ৰঙাইক সেয়ে সকলোৱে সমীহ কৰি চলে। দোকানৰ মালিক হৰিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই বৰ আদৰেৰে গুণ্ডা ৰঙাইক দৈনিক ভাট্টাটো আগবঢ়াই দিলে। ৰেচনৰ বজাৰ কৰিবলৈ অহা মইটোৱে দোকানৰ ভিতৰৰ পৰাই সকলো আলেখ

আমাৰ ঘৰৰ সমুখৰ ৰাষ্টাটো চাৰিদিন ধৰি খান্দি ভাঙি আছে৷ বহুকেইটা বিজুলীৰ খুঁটা ধৰাশায়ী হৈ পৰি আছে৷ নলাবোৰৰ চাফাই অভিযান চলি আছে মানে নলাৰ ভিতৰৰ বোকা বাহিৰত আৰু বাহিৰৰ জাবৰ ভিতৰত৷ ঠিকাদাৰৰ কৰ্মচাৰীসকল ভয়ানক ব্যস্ত৷ ক’লা চশমা চকুত আঁৰি চুট-বুট পৰিহিত এজন চৰকাৰী বিষয়াই গছৰ ছাঁত থকা চকীত বহি এইবোৰৰ প্ৰতি পল নিৰীক্ষণ কৰি আছে৷ গোটেই চুবুৰীটোৰ বিজুলী-পানী বন্ধ৷ ঘৰৰ পৰা আমাৰ এওঁ এই সংকটৰ কাৰণ আৰু পৰিত্ৰাণৰ উপায় বিচাৰি মোক বাহিৰলৈ ঠেলি পঠিয়াইছে৷ চাৰিদিন এনেকৈ জীয়াতু ভোগাৰ পিচত স্থানীয়ভাবে একো