বাটচৰাতে সোঁৱৰণ কৰিব খুজিছোঁ ‘মোৰ জীৱন সোঁৱৰণ’ৰ স্ৰষ্টাজনক৷ সশ্ৰদ্ধ প্ৰণিপাত জনাইছোঁ আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ প্ৰতিষ্ঠাতা ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাদেৱক। ১৫৬ সংখ্যক ওপজা  দিনত পুনৰবাৰ অনুধাৱন কৰিছোঁ সাহিত্যৰ কাণ্ডাৰীজনৰ ৰচনাৰাজিৰ সাৰ্থকতা৷ ১৮৬৪ চনতে জন্ম হৈ ১৯৩৮ চনত ইহসংসাৰ ত্যাগ কৰা ব্যক্তিজনক অসমীয়া জাতিয়ে প্ৰতিপল স্মৰণ কৰি অহাৰ অন্তৰালত জীৱনকালতে অসমীয়া সাহিত্যলৈ তেখেতে দি থৈ যোৱা অনবদ্য অৱদানেই নহয় জানো? জোনাকী যুগত আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ মাজেদি প্ৰৱেশ ঘটা আধুনিক হাস্য-ব্যংগ সাহিত্যৰ ধাৰাটোৰ সাৱলীল ৰূপ বেজবৰুৱাদেৱৰ ৰচনাৱলীৰ মাজত স্পষ্ট ৰূপত বিদ্যমান। সেয়ে সম্পাদকীয়ৰ এই

কিছু আঁত নোহোৱা কথাৰ আঁত ধৰি৷ তৃতীয় শ্ৰেণীৰ শ্ৰেণীকোঠা। বিষয় নীতিশিক্ষা। সময় দুই বাজি পোন্ধৰ মিনিট৷ বাইদেউৰ অলপ টোপনি ধৰা যেন লাগিছে। ধৰিবৰ কথাও। দিনটো চিঞৰি চিঞৰি পাঠদান কৰাৰ পিছত দুপৰীয়া সামান্য অৱসাদ ভাৱ অহাটো স্বাভাৱিক। “তোমালোকে আজি মোক সাধু শুনাব লাগিব। কোনে পাৰিবা হাত ডাঙা।” মই পিছফালে ঘূৰি নাচালোঁ। একেজাঁপে বেঞ্চৰ পৰা উঠি হাত ডাঙি দৌৰি গৈ বাইদেউৰ ওচৰ পালোঁ। সাধু ক’বলৈ ঘূৰি লৈ দেখিলোঁ পোন্ধৰ বিশখন ডাঙি থোৱা হাত লাহে লাহে নামি গৈছে৷ “এটা হৰিণা আছিল আৰু এটা

অসম্পাদিত অসম্পাদকীয়টো ================ জীৱন এটি সংগ্ৰামী গীতৰ নাম৷ সংঘাতেই যে দিয়ে নতুনৰ সন্ধান৷ এবাৰ মঞ্চত উঠিলোঁ যেতিয়া গাবই লাগিব৷ হয়তো সুৰ আৰু সংগীত সকলোৰে বেলেগ বেলেগ, কিন্তু কিমান আন্তৰিকতাৰে এই গীতটি সম্পূৰ্ণকৈ পৰিবেশন কৰিব পাৰোঁ সেয়া সকলোৰে নিজৰ হাতত৷ [এনেকৈ কোনেও মোক কোৱা নাই আজিলৈকে, কৈ চাইছোঁ আপোনালোকে মই ভবাৰ দৰে ভাবেনে নাই চাওঁ বোলো! দাৰ্শনিক যেন লগা কথা কোৱাৰ সময়ত কেতিয়াবা হাঁহিও উঠে, নিজকে কি বুলি ভাবি এই উক্তি দিলোঁ বাৰু৷ ] এই গীতৰ “কভাৰ“ত তাল মান ৰাখি গোৱা

কেইবছৰমান আগতে এটা শব্দ মাজতে খুব চৰ্চাত আহিছিল- ‘অসহিষ্ণুতা’ বা ‘Intolerance’৷ বহুতো লোকে নৰেন্দ্ৰ মোডীৰ চৰকাৰ অহাৰ পাছত দেশত অসহিষ্ণুতা বঢ়া বুলি  প্ৰতিবাদো কৰিছিলে৷ শাসকীয় দলৰ সমৰ্থকসকলে কৈছিল এয়া এক ৰাজনৈতিক গিমিক, তাৰ বাহিৰে একো নহয়৷ আচলতে দেশত সঁচাকৈ অসহিষ্ণুতা বাঢ়িছিল নে নাই, নে সেয়া বিৰোধীৰ নিৰ্বাচনকেন্দ্ৰিক এক ৰাজনৈতিক গিমিকহে মাত্ৰ, সেইটো কথা সেই সময়ত সিমান ভালকৈ ধৰিব নোৱাৰিলোঁ৷ কাৰণ দৈনন্দিন জীৱনত মানুহৰ মাজত ইমানো অসহিষ্ণুতা দেখা নাছিলোঁ, কিন্তু ছ’চিয়েল মিডিয়া ব্যৱহাৰ কৰি এটা কথা ভালদৰে অনুভৱ কৰিছোঁ ছ’চিয়েল মিডিয়াত

এই সম্পাদকীয় লিখি থকা মুহূৰ্তত অসম তথা ভাৰতবৰ্ষত আগতকৈ ব্যাপক ৰূপত ক’ৰনাৰ সংক্ৰমণ বৃদ্ধি পাইছে। সম্পূৰ্ণ লকডাউনে আনি দিয়া অৰ্থনৈতিক অচলাবস্থা ৰোধ কৰাৰ বাবে চৰকাৰ প্ৰশাসনৰ হাতত পৰ্যায়ক্ৰমে লকডাউন শিথিল কৰাৰ বাহিৰে আন কোনো বিকল্প নাছিল। মানৱ সমাজলৈ হঠাতে আহি পৰা এই বিভীষিকাই চিকিৎসা আন্তঃগাঁথনিৰ ক্ষেত্ৰত পূৰ্বৰে পৰা সবল দেশসমূহকে বাৰুকৈ ধৰাশায়ী কৰিছে, ভাৰতবৰ্ষৰ দৰে আন আন তৃতীয় বিশ্বৰ উন্নয়নশীল দেশসমূহৰ কথা নক’লোঁৱেই বাৰু। বিশ্বৰ বিভিন্ন দেশত প্ৰতিষেধক উদ্ভাৱনৰ গৱেষণা প্ৰক্ৰিয়া বিভিন্ন স্তৰত আছে। কিছুমান পৰীক্ষাগাৰে মানৱ শৰীৰত পৰীক্ষাও আৰম্ভ

তিতা ধানখেৰৰ ছাই সমনীয়া তিতা ধানখেৰৰ ছাই; অতি চেনেহৰ বহাগৰ বিহুটি হাততে মলঙি যায়৷ “ ভয়ত ম্ৰিয়মান হৈ ঘৰত বন্দী হৈ থাকিলেও প্ৰকৃতিয়ে আমাক বসন্তৰ আগমনৰ বতৰা দিলে৷ কুলিজনীয়ে পাতৰ আঁৰৰ পৰা বিনালে, দুভাগ নিশা কেতেকীৰ বিননি শুনি সাৰ পালোঁ, গছৰ ডালত কপৌ ফুলিল, নাহৰ-তগৰৰ গোন্ধত ধৰণী আমোলমোল হ’ল, গছ-বিৰিখত কোমল কুঁহিপাতে হাঁহিলে৷ চিৰাচৰিত প্ৰকৃতিৰ নিয়ম অনুসৰি আমাৰ সকলোৰে প্ৰিয় ঋতু বসন্ত আমাৰ মাজলৈ আহিল৷ পৃথিৱীৰ সমস্ত মানৱ জাতিৰ মাজত নীৰৱতা, ভয়, উদ্বিগ্নতা আদিৰ মাজত চেপা উত্তেজনাময় পৰিৱেশে বিৰাজ কৰিলেও

“আহ আহ ওলাই আহ সজাগ জনতা আহ আহ ওলাই আহ পোহৰ আনোতা …………..” – ভূপেন দা এটা আন্দোলনৰ প্ৰয়োজনীয়তাঃ- হয়, আন্দোলন এটাৰ খুবেই প্ৰয়োজন হৈছে৷ ইমানবোৰ আন্দোলনৰ মাজতো আকৌ আন এটা আন্দোলনৰ এটাৰ খুবেই প্ৰয়োজন হৈছে৷ অপ্ৰিয় যদিও সত্য যে বিগত কেইদশকমান ধৰি জাতিটোৱে মূলত এটা দিশতে নিজৰ অস্তিত্ব খুব সবলকৈ জাহিৰ কৰিব পাৰিছে; সেয়া হৈছে আন্দোলন৷ অন্যায় অনিয়মৰ প্ৰতিবাদ হ’ব লাগে৷ কিন্তু আমি সঠিক দিশত আন্দোলনবোৰ আগবঢ়াই নিব পাৰিছোঁনে? সমস্যাবোৰ শেষ হ’লনে?  এই আন্দোলনবোৰ নেতা, মন্ত্ৰী, এমএলএ গঢ়াৰ কমাৰশাল

খহি পৰিলেও কাজল আকাশ, পকনীয়াত নেহেৰুৱাব হাঁহি দুৱাৰত কঠোৰ টোকৰত ৰাতিবোৰ ছেদেলি ভেদেলি হয়৷ ধুমুহা এজাকৰ দৰে কেইবাজনো সোমাই আহে৷ ৰাতি দুই বজাত পাকঘৰৰ চৌকা জ্বলে৷ চূড়ান্ত ধৃষ্টতাৰে উদ্যত মাৰণাস্ত্ৰ ডাইনিং টেবুলত ৰাখি সিহঁতবোৰে ধোঁৱাবলি থকা ভাত খায়৷ কেতিয়াবা দুদিন তিনিদিন ধৰি কোনোবা এটা কোঠাৰ দুৱাৰ বন্ধ কৰি সিহঁত সোমাই থাকে৷ ঘৰৰ গৰাকীৰ অনুমতি লোৱাৰ প্ৰয়োজনবোধৰ প্ৰশ্নই নুঠে! বন্ধ দুৱাৰৰ ফাঁকেৰে গুলীয়াগুলী, জাতীয় পতাকা জ্বলাই দিয়া ইত্যাদি টুকুৰা টুকুৰ বাক্যবোৰ চিগাৰেটৰ ধোঁৱাৰ লগত উৰি আহে৷ কেতিয়াবা আহে গোটেই ঘৰখনকে গুলীয়াই