দো গ’জ কি দূৰী হ্যে জৰুৰী-মৃদুল নাথ
অফিচলৈ আহিয়েই টেবুলত বেগটো থৈ লেপটপটো অন কৰিলোঁ। মেইলকেইটা ওপৰে ওপৰে চায়েই কনফাৰেন্স হলটোলৈ দৌৰ দিলোঁ, মিটিঙখন আৰম্ভ হ’লেই চাগে। আজি অফিচলৈ অলপ দেৰিয়েই হৈছে। সময়মতে ঠিকেই সাৰ পাইছিলোঁ, পয়মাল লগালে বৰষুণজাকে। এৰা, বৰষুণজাকেই যত্ কূটৰ ঘাই, পৰিবেশটোলৈ চাই আৰু পোন্ধৰ মিনিটমান শুই লওঁ বুলি ভাবিলোঁ, আৰু সেইটোৱেই কাল হ’ল। একেবাৰে এঘণ্টাৰ মূৰত সাৰ পাই জাঁপ মাৰি বিছনাৰ পৰা নামি একেলৰে গৈ বাথৰূম সোমাইছোঁ। জগাই নিদিয়াৰ বাবে মানুহজনীক বেঁকাকৈ চাৱনি এটা দি অফিচলৈ বুলি গাড়ী দৌৰাইছোঁ। তাৰ বাহিৰে কৰিব পাৰোঁনো
Read more