‘লোকেল’ শব্দটোৰ আজিকালি অপাৰ মহিমা৷ ‘আব্বে চন মই লোকেল হয়’ বুলি আস্তিন কোঁচাই কোনোবা এজন যদি আগবাঢ়ি আহে তেনেক্ষেত্ৰত সন্মুখৰজন ‘চালানী’ হ’লে প্ৰায়েই চুণ দিয়া জোকৰ দৰে লেউসেউ হৈ পৰে। অৱশ্যে সন্মুখৰজনো লোকেল হ’লে এই ক্ষেত্ৰত আন এখন কুৰুক্ষেত্ৰৰ কথা কোনোপধ্যেই নুই কৰিব নোৱাৰি৷ লোকেল মানেই যেন এক ঐন্দ্ৰজালিক সন্মোহন৷ আনকি কিবা এপদ সামগ্ৰীৰ লগত এই বিশেষণটো সংযুক্ত হোৱা মানেই তাৰ মূল্যও আকাশলংঘী হৈ উঠে৷ মই গুৱাহাটীলৈ অহাৰ কেইদিনমান পিছত ওচৰতে থকা সন্ধিয়াৰ বজাৰখনত এদিন পাচলি কিনি থকা অৱস্থাত আমাৰ

এটা জীৱনমুখী গানৰ প্ৰকৃত অৰ্থ উদ্ধাৰ : বহুতে এটা সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ হিন্দী চিনেমাৰ গান বুলি অবজ্ঞা কৰা – “জিলে লে জিলে লে, আয়ৌ আয়ৌ জিলে লে” ৰ প্ৰকৃত অৰ্থ উদ্ধাৰ কৰি আপোনালোকলৈ আগ বঢ়াইছোঁ- “জি লে” – অৰ্থাৎ জী লোৱা। হয়, জীৱনক ধণাত্মকভাৱে গ্ৰহণ কৰাৰ কথা কোৱা হৈছে ইয়াত। হিন্দীত ‘লে’ মানে লোৱা বুলি হয়তো আপোনাক বুজাবলৈ যোৱাৰ আৱশ্যক নাই। ইয়াত দ্বিতীয়টো ‘লে’ৰ সংযোগ ঘটিছে – জীৱনক অধিক গভীৰভাৱে ল’বলৈ কৰা আহ্বানক বুজাবলৈ। আয়ৌ আয়ৌ। আই মানে মাতৃ। হয়, হিন্দীত

প্ৰত্যেক মানুহেই জীৱনত প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হয়। প্ৰত্যাহ্বান, সংগ্ৰাম মানুহৰ জীৱনৰ এৰাব নোৱাৰা অংগ। কিন্তু কিছুলোকৰ জীৱনৰ সংগ্ৰামসমূহ অতি বিৰল ধৰণৰ। অতিশয় প্ৰত্যহ্বানযুক্ত, কঠিনতকৈয়ো কঠিনতম। বিগত কিছুদিন ধৰি পেপাৰে-পত্ৰই, টিভি, মবাইল আদিত অনেকলোকৰ সাক্ষাৎকাৰ, জীৱনবৃত্তান্ত পঢ়ি এটা কথা বুজিলোঁ যে এক দীৰ্ঘ সময় ধৰি আমি যাক সংগ্ৰাম বুলি ভাবি আহিছোঁ সেইবোৰক আচলতে কোনো জীৱন সংগ্ৰাম বুলিব নোৱাৰি। বাস্তবিক সংগ্রাম আচলতে বেলেগ। কঠোৰতম সংগ্ৰাম আচলতে অতি কম সংখ্যকলোকৰ কপালতহে লিখা থাকে। এজন বিবাহিত পুৰুষ, ধৰিলওক তেখেতৰ ঘৰত কিবা আঞ্জা বনাইছে। বিবাহিত পুৰুষৰ

ৰাতিপুৱাই লাল চাহ একাপ লৈ বহি আছিলোঁ৷ হঠাৎ এওঁৰ খেচখেচনিতে গম পালোঁ যে মোক কোনোবাই বিচাৰিছে৷ অলপ কাণখন উনাওতে বুজিলো যে ফটহু আহি ইতিমধ্যে গেটত হাজিৰ! গেটখন বন্ধ বাবে সি বৌয়েককে চিঞৰিছে৷ ময়ে উঠি গৈ গেটখন খুলি দি মাতিলো- : “কি হ’ল ফটহু! ইমান ৰাতিপুৱাই আহিলি যে?” আনকালে মোক লগ পোৱাৰ লগে লগে সি মিচিকিয়া হাঁহি এটা মাৰি আদৰ সম্ভাষণেৰে বাৰ্তালাপ আৰম্ভ কৰে৷ পিচে আজি কথাষাৰ শুনিয়ে জাঁপ মাৰি উঠিল৷ লগে লগে আৰম্ভ কৰি দিলে- : “কি কৱ হেকা দা!

ডিম্বেশ্বৰে বোলে আজিকালি কাকো ভৰষা কৰিব নোৱাৰা হ’ল অ’৷ আনকি ডাক্তৰকো নোৱাৰি৷ ভোগেশ্বৰৰ মাজতে ডিঙিত বিষ এটা হৈছিল, ডাক্তৰেতো ডাঙৰবিধ হ’ল বুলিয়েই ট্ৰিটমেণ্ট কৰিবলৈ লৈছিল৷ পিছত যেনিবা তোৰ সৌ বাংগালোৰ নে ক’লৈ নিওঁতেহে গম পালে বোলে টনচিল ফাটিবলৈ লৈছিল৷ থোলোকে বোলে কাকনো দেখুৱাইছিল? ডিম্বেশ্বৰে বোলে কলিতা নে কিবা বুলি নতুনকৈ চহৰলৈ এজন আহিছে, তেওঁকে দেখাইছিল হ’বলা৷ থোলোক বৰ্তাই বোলে মোৰো গাটো ভাল নহয় হাস্পাতাললৈ যাবলগীয়া হৈয়েই আছে৷ ডিম্বেশ্বৰে বোলে তই হস্পিতাললৈ যোৱাতকৈ কোনোবা ডাক্তৰৰ চেম্বাৰতে দেখুৱা, ভালকৈ চাই দিব৷ বৰ্তাইও

এখন গাঁৱত.. অহ চ’ৰী গাঁও বুলি ক’লে চুটিমুটিয়ে বেয়া পাই বুলি পাহৰিয়েই গৈছিলোঁ। এখন চেমি চহৰ আৰু চেমি গাঁৱৰ জেগাত তীখৰ আৰু চুটিমুটি নামেৰে এহাল বায়েক-ভায়েক আছিল। বাৰু, চুটিমুটিয়ে নুশুনাকৈ কৈছোঁ দেই, ঠাইডোখৰ যিহেতু গাঁও পঞ্চায়তৰ অধীনত পৰে, গতিকে গাঁও বুলিয়েই ক’ব লাগিব। চুটিয়ে বেয়া পোৱা কামটো কৰিবলৈ বেয়া লাগে কাৰণে আপোনালোকক কাণে কাণে কথাষাৰ কৈ থ’লো। সেই চুটিমুটি আৰু তীখৰৰ আকৌ খুব মিলাপ্ৰীতি। বয়সৰো বেছি ব্যৱধান নাই, দুই আঢ়ৈ বছৰৰহে। সিহঁতৰ মিলা-প্ৰীতিবোৰৰ উদাহৰণ দুটামান দিলেই গম পাব মই মিছা

জম্মু-কাশ্মীৰ এতিয়া অশান্ত। মৃত্যুৱে যেন জম্মু-কাশ্মীৰক হাতবাউল দি মাতে। যমৰ নগৰৰ কাৰাগাৰ, পোতাশাল কতোৱেই খালী ঠাই নোহোৱা হ’ল। ইফালে সোনৰ অসমতো এগালমানে সৰগৰ সোমৰস বুলি বিষাক্ত গেলা খায়ো যমৰ নগৰ পালেগৈ। যমৰ নগৰত প্ৰত্যেক ঘৰৰ চোতালে চোতালে, পথাৰে পথাৰে কেৱল মনুষ্যৰ আত্মা আৰু আত্মা। যমৰাজ নিৰুপায় হৈ ভগৱান বিষ্ণুৰ শৰণাপন্ন হ’ল। যমৰ বাৰ্তা শুনি ভগৱান বিষ্ণুৰো চুৰ্তি হেৰাল। ভগৱান বিষ্ণুৱে তেওঁৰ কটকী নাৰদলৈ ফোন লগাই বোলে… নাৰদ, তুমি যতেই আছা তাৰপৰাই অতি শীঘ্ৰে মোৰ ওচৰত হাজিৰ হোৱা। নাৰদে সেইসময়ত অন্নমুঠি

হাঁহি যে সঞ্জীৱনী সুধা তাত কোনো দ্বিমত নাই। পিছে এই হাঁহিটো নোলাবলগীয়া ঠাইত হঠাতে ওলাই গ’লে কিমান গৰিহণা পাব লগা হয় সেয়া বুজাইহে বুজে। বাৰু ওলাল যদি ওলাল, আকৌ তাকে নিজৰ কণ্ট্ৰ’ললৈ আনিব নোৱাৰি দগৰা জাৰণ খোৱা মানুহৰ পিছত নিজৰ ওপৰতে ভৰষা নোহোৱা হৈ যায়। ইয়াতো কেনেবাকৈ হাঁহিটো ওলাই যাব নেকি, এই চিন্তাত! তেনে দুবিধমান দুৰ্ঘটনাৰ কথাকে কৈ থ‌ওঁ। আগতে স্কুলত শোকসভাৰ শেষত এক মিনিটৰ মৌন প্ৰাৰ্থনাৰ কাৰ্য্যসূচীটো আহিলে সকলোতকৈ মোৰ বেছি চিন্তা হয়। নিজান পৰিবেশটোত কিবা নহয় কিবা এটা

নিজৰ লগতে আনৰ নম্বৰ বিচাৰ কৰক : ১) যি সকলে নিজৰ ডিপি স্থিৰ বা সলনি নকৰাকৈ ৰাখে, তেওঁলোক শান্ত স্বভাৱৰ মালিক। ২) ঘনাই ঘনাই ডিপি সলনি কৰা লোক চঞ্চল প্ৰবৃত্তিৰ লোক বুলি জানিব। ৩) সততে কিবা নহয় কিবা শ্বেয়াৰ কৰা লোক বহল মনৰ উদাৰ মানুহ বুলি বুজিব লাগিব। ৪) কেতিয়াও কাকো লাইক-কমেণ্ট নকৰাজন মদগৰ্বী লোক বুলি জানিব। ৫) প’ষ্টত সদায় ভাল কমেণ্ট দিয়াজন দয়ালু আৰু লোকৰ ভাৱনাক বুজা লোক হ’ব। ৬) যিকোনো প’ষ্টত বেয়াকৈ কমেণ্ট দিয়াজন ক্ৰুৰ‌ স্বভাৱৰ হ’ব। ৭)

বুদ্ধিত বৃহস্পতি বাটিৰামে বগা বলধহাল বিয়লি বলুকাত বনোৱা বহাত বান্ধি বজাৰলৈ বাট বুলিলে। বজাৰত বিনিয়োগ বুজিলৈ বহুত বস্তু বাহানি বান্ধিলৈ বলুকাৰ বহালৈ বাট বুলিলে। বাটত বাপুৰামে বাটভেটি বাটিৰামক বহু বেছি বস্তু বাহানি বান্ধিবলৈ বাধাদি বুজালে। বাটকুৰি বাই বাই বাটিৰামে বিষত বেঁকাকৈ বৰজুপিতে বহিল। বতৰৰ বতৰা বুজি বাটিৰামে বৰ বেগাবেগিকৈ বেঙা বোলালে। বাটত বহালৈ বহু ব্যৱধানত বাটিৰামক বৰষুণে বুৰালে। বহুবল্কী বাটিৰামে বৰষুণজাকক বৰকৈ বলিয়ালি বলকিলে। বগা বলধহাল বৰষুণত বুৰিলে বাবে বাটিৰামৰ বদনত বৰজামুৰ বৰণ বিয়পিল। বিষণ্ণ বদনে বান্ধৈয়ে বাট বুলাইছে বাবে