আজিকালি ঘৰত বহি বহিয়েই মোবাইলৰ দ্বাৰাই সকলো বস্তু বুকিং কৰিব পৰা যায় বাবে পাপুৱে মিঠাইৰ বাবে হোটেল এখনলৈ ফোন কৰিলে। ক্ৰিং ক্ৰিং – হেল্ল’ মিষ্টিমুখৰ পৰা আপোনাক স্বাগতম। কওঁক আপোনাক কি ধৰণেৰে সহায় কৰিব পাৰো। আপোনাক মিঠাই লাগে যদি – ৰসগোল্লাৰ বাবে ১ টিপক। গোলাপ জামুৰ বাবে ২ টিপক। ৰসমোল্লাইৰ বাবে ৩ টিপক। লাড্ডুৰ বাবে ৪ টিপক। পাপুয়ে ৪ নং বুটামটো টিপিলে। এইবাৰ – বুন্দিয়াৰ লাড্ডুৰ বাবে ১ টিপক। নাৰিকলৰ লাড্ডুৰ বাবে ২ টিপক। গমৰ বাবে ৩ টিপক। পাপুৱে ১নং

দুহেজাৰ বাৰ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ-অক্টোবৰ মাহ। এমাহ মান আগতে বৰপেটা জিলাৰ মন্দিয়াৰ পৰা চাৰি কিলোমিটাৰ আঁতৰৰ স্কুল এখনত শিক্ষকৰ চাকৰিত নিযুক্ত হৈছোঁ। সেই সময়ত উজনিৰ লগতে নামনিৰো বিভিন্ন অঞ্চলত বানপানী হৈছে। বৰপেটা জিলাৰো বেছি অংশ বানত ডুব গৈছে। ভিতৰৰ বেছিভাগ ৰাস্তা ভাঙি-ছিঙি যোগাযোগ বিচ্ছিন্ন হৈছে। মোৰ স্কুলখনো বানৰ কবলত পৰিছে। সাত-আঠ দিনমানৰ পিছত স্কুলত পাঠদান কৰিব পৰা হোৱা বুলি হেডছাৰে ফোনযোগে জনালে। আমি বহুকেইজন লগ হৈ সদায় ঘৰৰ পৰা স্কুললৈ অহা যোৱা কৰোঁ। হেডছাৰৰ পৰা ফোন পাই স্কুললৈ বুলি ঘৰৰ পৰা

প্ৰখৰ ৰ’দ। ৰ’দত ৰৈ ৰৈ পিঠিখন গৰম অঙঠাত সেকুতে চেলেকা চুবিয়া হৈ বখলা বখল হোৱা পাপৰ খনৰ নিচিনা হল। ঠেং দুটাইও গ্লুকোজ খাওঁ বুলি আন্দোলন কৰি আছে, চিধা নহয় হে নহয়। কিবা দেখোন জ্যামিতি বাকচটোৰ কোণ কেইটাৰ নিচিনা ভাঁজ লয়! ধুই চাল্লা এইটো আৰু জীৱন হ’ল নে? অৱশেষত মোৰ যত সব যন্ত্ৰণাৰ ওৰ পেলাই বুক কৰি থোৱা উবেৰ খন আহিল। মইও হাতেৰে  স্বৰ্গ ঢুকি পোৱা যেন পালো। জাপমাৰি পিছৰ  চিটত ঠেং মেলি আৰামত বহিলো, আহ কি ধুনীয়া জীৱনটো! পিছে মোৰ

লটিঘটি আৰু মই! এটা মুদ্ৰাৰ যেন দুটা পিঠি। লটিঘটিয়ে মোক নেৰে নে মই লটিঘটিৰ পিছ নেৰোঁ ভগৱানেহে জানে। কোনোবাদিন যদি বাছত পাৰ্ছ পেলাই বিপদত পৰিছোঁ, কোনোদিন হয়তো ঘৰলৈ আহি চাবিৰ গাঠটো(য’ত মোৰ স্কুটি,ৰূম,স্কুল সকলোৰে চাবি থাকে) ঘৰত এৰি থৈ ৩০০ টকা ওপৰুৱাকে ভৰি অটো ভাড়া কৰি স্কুললৈ গৈ আকৌ চাবি আনিবলৈ প্ৰায় ১০০ কি:মি: বাট উভটি আহিব লগা হৈছে। মই লিখিব লোৱা ঘটনাটো মোক ইংৰাজীয়ে জ্বলা-কলা কৰা ঘটনাবোৰৰ মাজৰ এটা। মোৰ ইংৰাজী মানে গৌৰৱ গগৈৰ অসমীয়াৰ দৰে। এই ইংৰাজীয়ে এবাৰ

ল’ৰাহঁতে বুঢ়াৰ পিছ নেৰেই। বুঢ়াৰ পিছত ল’ৰাহঁত লাগি থকা দেখিলে খগেন মহন্ত দেৱৰ ‘তলৌ খুড়াৰ হলৌচোলা’  গীতটোলৈ মনত পৰে। বুঢ়াৰ নাম কি আছিল জনা নাযায়। এই গাঁওখনলৈ নাওবৈচা মৌজাৰ ‘লথৌ’  নামৰ ঠাইখনৰ পৰা উঠি আহিছিল বাবে সকলোৱেই ‘লথৌ বুঢ়া’  বুলিয়েই মাতে। ল’ৰাৰ পৰা বুঢ়ালৈ সকলোৰে লথৌ বুঢ়া। বুঢ়া সকলোৰে মাজত জনপ্ৰিয় হোৱাৰ কাৰণ আছে। মিছা কথা কৈয়ো যে মানুহ জনপ্ৰিয় হ’ব পাৰি লথৌ বুঢ়া তাৰ উদাহৰণ। নিৰ্দোষ মিছা কথাবোৰ বৰ ৰসাল ৰূপে কয় লথৌ বুঢ়াই। কণপিতৌৱে বাটৰ কাষৰ খালত বৰশী

আমাৰ মা আইতাৰ গৰ্ভত থাকোতেই সাধুবাবা এজনে কৈছিল-“বেটী, তোৰ গৰ্ভে যি চন্তান(সন্তান)আছে, চেই চন্তানৰ যিটি বৰ চন্তান হ’ব, চেই চন্তানক উকীল পঢ়ালে তোৰ বংশৰ গৌৰৱ হ’ব। তোৰ বংশৰ নাম ৰৌচন হ’ব। নাইবা ৰাজনীতিত নামিব দিবি, চেই সন্তানৰ মুখৰ লগত কোনেও জিতিব নোৱাৰিব। যুক্তি তৰ্কত শ্ৰেষ্ঠ বনিব।“ সাধুবাবা‌ই চাগৈ বাকপটুতা গুণৰ হ’ম বুলিছিল। আমাৰ আইতাহঁতৰ মুখত পৰি লাওপাত-কচুপাত মুখৰ গৰাকী হ’ব বুলিহে ওলালগৈ। সি যি কি নহ‌ওঁক,  সাধুবাবাৰ কথা শুনি আইতাই বৰ ৰং পালে। আমাৰ অখ্যাত বংশৰ খ্যাতি তেওঁৰ নাতিয়ে আনিব

‘চিঠি’ দুটা আখৰেৰে গঠিত এটা সাধাৰণ শব্দ, কিন্তু এই সাধাৰণ শব্দটোৰ অসাধাৰণ অস্তিত্বক আমি কেতিয়াও উপেক্ষা কৰিব নোৱাৰো। চিঠি হৈছে, এজনৰ পৰা আন এজনলৈ যিকোনো খবৰ পঠোৱাৰ এবিধ মাধ্যম। আগৰ দিনত যিহেতু দূৰসংযোগৰ আহিলাসমূহৰ উদ্ভৱ হোৱা নাছিল, গতিকে চিঠিসমূহেই এই ক্ষেত্ৰত প্ৰধান ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। একোখন চিঠিৰ মাজতেই যে কিমান ভাৱনা অন্তঃনিহিত হৈ আছিল তাক অনুভৱ কৰাটো সহজ নহয়। এখন চিঠিয়েই কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছিল হাজাৰ-হাজাৰ জনৰ মনৰ ভালপোৱাৰ খবৰ, দূৰণিবটীয়া পুত্ৰৰ সুকলমে থকাৰ বাতৰি, ভৱিষ্যতৰ কৰ্মসংস্হাপনৰ সপোন, কতজনৰ বিচ্ছেদৰ হা-হুমুনিয়াহ,

আলহীৰ ঘৰলৈ ৰাতি থকাকৈ গ’লে গা-পা ধোঁৱাৰ পাছত বহুতৰে বাবে সঘনাই হোৱা সমস্যা এটা হ’ল কাপোৰ শুকুৱাটো। তাতে আকৌ নিচেই ব্যক্তিগত কাপোৰ যেনে গেঞ্জী, আণ্ডাৰৱেৰ এইবোৰ ধুই শুকুৱাৰ ক্ষেত্ৰত বেছিকৈয়ে সমস্যাত পৰা যেন লাগে। মানুহে সকলো কাপোৰেই সৰহকৈ কিনে কিন্তু গেঞ্জী আণ্ডাৰৱেৰ এইবোৰ কিনিবলৈ প্ৰায়েই কৃপণালি কৰে। বহুতে আকৌ মোৰ দৰে কিনিবলৈ পাহৰিয়েই থাকে। “আৰে কাপোৰ খুলি কোনেনো চাব ভিতৰত কি কোম্পানীৰ গেঞ্জী পিন্ধিছো? চোলাৰ ভিতৰৰ বস্তু গোপনে চোলাৰ ভিতৰতেই থাকিব। গতিকে ফটা-ছিগা হ’লেও কাম চলিব।” বহুত বছৰৰ পাছত মোৰ

ভববেপাৰীয়ে  চুৰিয়াখন আঠুলৈকে কোঁচাই লৈ কান্ধত কেঁকোজেঁকোকৈ পাচলিৰ ভাৰখন লৈ কণমাই খুৰীটিৰ ঘৰৰ চোতাল গৰকিছেহি৷ এই ভৰদুপৰীয়া খন অলপমান জিৰাওঁ বুলি ভাবোতেই ভববেপাৰীক দেখি কণমাই খুৰীটিৰ টিঙিচকৈ মাৰিলে যদিও চুবুৰিটোৰ “নিউজ চেনেল” বুলি জনাজাত এই ভব পাচলি বেপাৰীৰ পৰা গৰম খবৰ শুনাৰ আশাত মুখেৰে যিমান পাৰি মিঠাকৈ “অ’ ভব আহিছা৷বহাহি আহা এই পিৰালিতে বহা” বুলি ক’লে৷ ভববেপাৰী মানে চুবুৰিটোৰ একমাত্ৰ পাচলি বেপাৰী যাৰ বাৰীৰ টাটকা পাচলিয়ে প্ৰত্যেকঘৰ মানুহকে আকৰ্ষণ কৰে৷ ভবকাইটিৰ আকৰ্ষণৰ অন্য এক কাৰণ হৈছে চুবুৰিৰ ইটো মূৰৰ পৰা