সাহিত্য সমাজৰ দাপোণ স্বৰূপ৷ সমাজৰ প্ৰতিটো সৰু বৰ ঘটনাই সাহিত্যিকৰ কলমত নৱ ৰূপেৰে উদ্ভাসিত হৈ উঠে৷ সততে এটা প্ৰশ্ন ইয়াৰ মাজতো আহে বা আহিব পাৰে, সেয়া হ’ল লেখকৰ সামাজিক দায়বদ্ধতা৷ দেশ সমাজৰ দুৰ্ভোগৰ সময়ত সাহিত্যিকেই বহু সময়ত পথদ্ৰষ্টাৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে৷ নিজৰ কলমৰ নিৰ্মোহ বিশ্লেষণেৰে ভুল শুদ্ধ তথা উত্তৰপুৰুষৰ বাবে নতুন সমাজৰ ভেঁটি নিৰ্মাণত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে৷ ফটাঢোলৰ এই সংখ্যাৰ সাক্ষাৎকাৰৰ বাবে আমি কাষ চাপিছিলোঁ অসমৰ এজন স্বনামধন্য উপন্যাসিক, গল্পকাৰ, কবি বিশ্বজ্যোতি শৰ্মাৰ, যাৰ লেখাৰ পটভূমি নিৰ্বাচন, তেখেতৰ সামাজিক

অসমৰ নাট্যজগতৰ এজন ব্যতিক্ৰমী নাট পৰিচালক, নাট্যকাৰ হ’ল নাট্যপীঠ, শিৱসাগৰৰ অধ্যক্ষ শ্ৰীযুত প্ৰশান্ত শৰ্মা ডাঙৰীয়া৷ তেখেতে এতিয়ালৈকে নাট্যজীৱনত বহুখিনি উপলব্ধি আহৰণ কৰিছে৷ তেখেতে ভালেসংখ্যক মননশীল, সামাজিক বাৰ্তাবাহী নাটক পৰিচালনা কৰিছে৷ ইয়াৰ ভিতৰত বান্ধ, অস্তৰাগ, এন. ফ্ৰাঙ্কৰ ডায়েৰী, মৃগয়া, কহয় চন্দী দাস, টেটোন তামুলী, তাজমহলৰ টেণ্ডাৰ, সিঁচা পানীৰ মাছ, শুনা শুনা সভাসদ, শোণিত কুঁৱৰী, ৰূপালীম, কাৰেঙৰ লিগিৰী, আহাৰ মাহৰ এদিন, ন-হন্যতে, ছিগা মথাউৰিৰ সপোন, ইত্যাদিসমূহৰ উপৰিও তেখেতে মহাপুৰুষ মাধৱদেৱৰ ঝুমুৰাৰ লগতে ভালেসংখ্যক শিশুনাট পৰিচালনা কৰিছে৷ তেখেতে এই নাট্যসাধনাৰ যাত্ৰাৰে নাট্যজগতলৈ আগবঢ়োৱা

অসমৰ ভ্ৰাম্যমান, চিনেমা, ধাৰাবাহিক আৰু এটা সময়ৰ বহুত প্ৰচলিত  ভিচিডিৰ তেখেত এখন চিনাকি মুখ৷ ‘চিঞৰ’ ছবিত যদি ‘বোবা’ চৰিত্ৰ এটাৰ ৰূপায়নেৰে শব্দহীন হৈয়ো দৰ্শকক বহু কথা কৈ গৈছে, ‘হলধৰত’ নাঙল চোৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয়েৰে সমাজৰ ডাঙৰ ডাঙৰ চোৰবোৰৰ প্ৰতি এক সবল প্ৰত্যহ্বান আগবঢ়াইছে৷ আনহাতে বাস্তৱৰ ৰসাল চৰিত্ৰ ‘ফেনখোৱা’ৰ সুন্দৰ উপস্থাপনেৰে কেতিয়াবা পাঠকৰ পেটৰ নাড়ী ডাল ডাল কৰিছে৷  হয়, ঠিকেই ধৰিছে৷ অসমৰ জনপ্ৰিয় মঞ্চ আৰু বোলছবিৰ জনপ্ৰিয় অভিনেতা অতুল পাচনীৰ কথাকেই কৈছোঁ৷ ফটাঢোল পৰিয়ালৰ তৰফৰ পৰা যোগাযোগ কৰা হৈছিল তেখেতৰ লগত সাক্ষাৎকাৰৰ

বৰ্ণালী কলিতা! অসমৰ প্ৰতিজন সংগীতপ্ৰেমীৰ বাবে এটা খুব চিনাকি আৰু আপোন নাম৷ সেই কেছেটৰ দিনৰ পৰা আজিৰ ষ্পটিফাই, চাভন আদি সংগীত ‘প্লেটফৰ্ম’লৈ দুৰন্ত গতিৰে প্ৰায় দহ হাজাৰৰো অধিক গীতত কণ্ঠ নিগৰোৱা এই জনপ্ৰিয় শিল্পী গৰাকীৰ লগত কিছু অন্তৰংগ আলচ কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰিছিলো ব্ৰহ্মা ষ্টুডিঅ’ত । তেখেতৰ মুক্তিৰ পূৰ্বেই চৰ্চিত গীত “মই তোমাৰ,তুমি মোৰ” ৰ কাম চলি থকাৰ মাজতেই আমাক সময় দিছিল,কথা পাতিছিল নিজৰ যাত্ৰাৰ আৰম্ভনিৰ পৰা আজিৰ দিনৰ কৰ্মসূচীলৈকে৷ ফটাঢোল: পোনপ্ৰথমে আপোনাক ধন্যবাদ আমাক ইমান ব্যস্ততাৰ মাজতো সময় দিয়াৰ

অসমীয়া টি.ভি চেনেলৰ ইতিহাসত সৰ্বকালৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় ধাৰাবাহিকসমূহৰ মাজত স্হান পোৱা “বেহাৰবাৰী আউটপষ্ট” ৰ ‘মোহন’ নামৰ চৰিত্ৰটোৰে জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰত আৰোহণ কৰা অসমৰ অভিনয় জগতৰ চিনাকি নাম দীপজ্যোতি কেওঁটক সুকীয়া পৰিচিতিৰ প্ৰয়োজন নাই।সমকালীন অভিনয় ক্ষেত্ৰখনত দুৰন্ত প্ৰতিভাৰ চানেকি দাঙি ধৰা বৰ্তমান দূৰদৰ্শনৰ এই ব্যস্ত শিল্পীগৰাকীৰ লগত কিছু কথা পাতিবলৈ আমি সক্ষম হৈছিলোঁ। ‘ফটাঢোল’ৰ হৈ দিম্পল কলিতাৰ সহযোগত ৱাটছ্ এপ যোগে গ্ৰহণ কৰা আৰু এক জীৱন্ত কথা বতৰাৰ ৰূপত হিমাংশু ৰাজখোৱাই লিখি উলিওৱা এই সাক্ষাৎকাৰটোত শ্ৰীযুত দীপজ্যোতি কেওঁটে তেখেতৰ পাৰ হৈ অহা

“মাজুলী” শীৰ্ষক বহুল জনপ্ৰিয় গীতটোৰে সংগীতপ্ৰেমীৰ অন্তৰত এক সুকীয়া স্থান দখল কৰিবলৈ সক্ষম হৈ জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰত আৰোহণ কৰা সাম্প্ৰতিক অসমীয়া সংগীত জগতৰ অন্যতম চিনাকি নাম নীলোৎপল বৰাক দুনাই পৰিচয় কৰাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই। সমকালীন সংগীতৰ ক্ষেত্ৰখনত দূৰন্ত প্ৰতিভাৰ চানেকি দি বৰ্তমান মায়ানগৰী মুম্বাইৰ এগৰাকী ব্যস্ত সংগীতজ্ঞ নীলোৎপল বৰাৰ বহু সৃষ্টি আজি সংগীতপ্ৰেমীৰ মুখে মুখে। অশেষ চেষ্টাৰ মূৰত আমি এই ব্যস্ত শিল্পীগৰাকীৰ লগত কিছু কথা পাতিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ। আমি অনুভৱ কৰোঁ তেখেতৰ কৰ্মৰাজি অসমৰ উঠি অহা প্ৰজন্মৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণা আৰু আদৰ্শ।

আমাৰ ফটাঢোল গোটৰ সৌভাগ্য যে, এই মাহৰ অতিথি হিচাপে আমি আমাৰ মাজত পাইছোঁ ৰামধেনু যুগৰ পৰা অসমীয়া সাহিত্যৰ সাৰুৱা পথাৰখন একেৰাহে শস্য শ্যামলা কৰি অহা একধাৰে কবি, গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক শ্ৰীযুত ইমৰাণ শ্বাহদেৱক। ২০১৩ চনৰ পৰা ২০১৫ চনলৈ সভাপতি হিচাপে অসম সাহিত্য সভাৰ মঞ্চ শুৱনি কৰা, ২০২১ বৰ্ষৰ পদ্মশ্ৰী বঁটা প্ৰাপক শ্বাহদেৱৰ লগত আমি বহুদিনৰ পৰাই আমাৰ আলোচনীৰ সাক্ষাতকাৰৰ বাবে যোগাযোগ কৰি আছিলোঁ যদিও বিভিন্ন অসুবিধাৰ বাবে সেয়া সম্ভৱ হৈ উঠা নাছিল। এই মাহৰ আৰম্ভণিতে ফটাঢোলৰ হৈ জীমণি গগৈ আৰু ভাস্কৰজ্যোতি

ড°লীনা ডেকা অসমীয়া সমালোচনা সাহিত্যৰ এটা চিনাকি নাম৷ কবিতাৰে সাহিত্যিক জীৱনৰ আৰম্ভণি যদিও গল্প আৰু সমালোচনাত্মক সাহিত্যৰেহে তেখেত অসমীয়া সাহিত্য জগতত অধিক পৰিচিত হয়৷ ডঃ লীনা ডেকা বাইদেউৰ প্ৰকাশিত কবিতাপুথি দুখন- ‘সূৰ্য্য উঠা দেশ’ আৰু ‘বহুদিন বকুলৰ গোন্ধ পোৱা নাই’৷ আৰু গল্পপুথি চাৰিখন- “হাতো নেমেলিবি ফুলো নিছিঙিবি”, “ফাগুনে মায়া জানে”, “লীনা ডেকাৰ নিৰ্বাচিত গল্প” আৰু “উজাই বয় যমুনা” (নিৰ্মলা কোঁৱৰ বঁটাপ্ৰাপ্ত আৰু সদৌ অসম লেখিকা সমাৰোহ সমিতিৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প সংকলনৰূপে নিৰ্বাচিত)। একমাত্ৰ উপন্যাস- “বৰষাৰ ডায়েৰী”৷  তাৰোপৰি তেখেতৰ প্ৰকাশিত প্ৰৱন্ধ-নিবন্ধৰ সংখ্যা

আমাৰ এই মাহৰ অতিথিগৰাকীৰ চিনাকি দিবলৈ আহক প্ৰথমে আমি অলপ পিছলৈ ঘূৰি যাওঁ৷ তাৰিখটো আছিল ২০১২ চনৰ ২২ এপ্ৰিল ধৰিত্ৰী দিৱস। সেইবৰ্ষৰ ধৰিত্ৰী দিৱসৰ লগত সংগতি ৰাখি দিল্লীৰ জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰিবেশ বিজ্ঞান বিভাগে আমাৰ অতিথিগৰাকীক সন্মান জনাবলৈ এখন জনসভাৰ আয়োজন কৰিছিল।সেইদিনা তেখেতে বিশ্ববিদ্যালয়ত প্ৰতীকি ৰূপত পাঁচজোপা গছ ৰোপণ কৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সন্মানীয় উপাচাৰ্যগৰাকী উপস্থিত থকা সেই অনুষ্ঠানতে নৈপৰীয়া এখন উদং ঠাইক কালক্ৰমত এখন হাবিলৈ ৰূপান্তৰ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা অসাধাৰণ ব্যক্তিত্বৰ এই অসম সন্তানজনে বিভন্নজনৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত সাৱলীলভাৱে বৰ্ণনা কৰি গৈছিল

আমাৰ আলোচনীৰ নিয়মীয়া শিতান সাক্ষাতকাৰলৈ এইবাৰ আমি আমন্ত্ৰণ জনাই আনিছিলোঁ অসমৰ এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ লেখক, গীতিকাৰ, সুৰকাৰ, কণ্ঠশিল্পী, সংগীত ব্যৱস্থাপক আৰু সমাজ সচেতক শ্ৰীযুত লোকনাথ গোস্বামী দেৱক। “মঘাই বোলে ঢোলৰ মাত ধিনিকি ধিনদাও” “আমোলমোল শেৱালিৰ গোন্ধ” আদি গীতেৰে অসমৰ ৰাইজৰ হৃদয় মণিকোঠাত স্থান লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা এই শিল্পী সাহিত্যকগৰাকীক বেলেগ কোনো পৰিচয়ৰ বিশেষ প্ৰয়োজন নাই। ৬০ৰ দশকত অসমৰ সাংস্কৃতিক নগৰী ৰূপে খ্যাত শোণিতপুৰৰ নাতিদূৰৈৰ দ-বেছেৰীয়াৰ সত্ৰৰ পৰিয়ালত জন্ম লৈ অসমত লোক সংগীতৰ চৰ্চা, ইয়াৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰত শ্ৰীযুত গোস্বামীৰ অৱদানক