– ল’ৰাজনে কি কৰে ? এইটোহে মিলিয়ন ডলাৰৰ প্ৰশ্ন ! আজিকালি এইটো প্ৰশ্ন অনবৰতে মোৰ মুখতে লাগি থাকে৷ হাটে-বজাৰে, বিয়া-সবাহে, ৰেলে-বাছে চিনাকী মানুহ লগ পালেই আষাৰচেৰেক কথা হোৱাৰ পাছতেই মানুহে মোক সোধে – – ছোৱালীলৈ ল’ৰা চাইছে নেকি ? মোৰ চিনাকী ল’ৰা এজন আছে৷ বৰ ভাল৷ মিলিব দুয়োটা৷ ছোৱালীজনীক ভালকৈ পঢ়ালো, সমাজৰ ৰীতি-নীতিৰ জ্ঞান দিলো, লেখত লবলগীয়া হোৱাকৈ, গুণী-জ্ঞানী কৰিবলৈ, স্বাৱলম্বী হোৱাকৈ তাইক গঢ় দিলো৷ বৰ্তমান তাই এগৰাকী শিক্ষিত, স্বাৱলম্বী ছোৱালী৷ স্বভাৱ-চৰিত্ৰও ভালেই৷ এতিয়া তাইৰ বিয়াখনলৈ মন মেলিছো৷ অৱশ্যে হায়াৰ

“অসীমা আজি যেনেতেনে আহিবি তই ৷ দৰকাৰ আছে মোৰ ৷” বৰমাৰ ফোন, কি বা হ’ল! ফেচবুক একাউণ্ট এটা খুলি দিছিলো অলপতে ৷ আবেলিলৈ আজৰি হৈ গ’লোঁ ৷ বাৰণ্ডাতে বৰ্ত্তা বহি আছে ৷ “যা আমাৰ অনলাইন দন্দুৰী ভিতৰত আছে ৷” বুজিলো সেয়া বৰমাক কাট্ মাৰি কোৱা হৈছেল ৷ ভিতৰ পালোগৈ, বৰমাৰ মোক ধৰি বিননি, “তই খুলি দিয়া ফেচবুকতো উভালি দে ৷ নহলে বৰ্ত্তাৰে মোক খেদিব ৷ নাম দিছে ‘অনলাইন দন্দুৰী’ ৷ তই আছ নহয় লিষ্টত কচোন কি কৰিলোঁ মই?” মই বুজিলো,

যোৱা কালিৰ ঘটনা… ফেচবুকৰ লগত নিৰৱচ্ছিন্নকৈ ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত এগৰাকী সুজলা সুফলা শস্য শ্যামলা ষোড়শী যুৱতী মানে আমাৰ এঞ্জেল তুলতুলিয়ে পুৱাতেই দিয়া “#GD_Mrng_GUYzzzz ” বোলা আপডেটটোৱে নগদ এঘণ্টালৈকে এটাও লাইক কমেণ্ট নোপোৱাত যুৱতীগৰাকী বেয়াকৈ হতাশগ্ৰস্ততাত ভুগি অত্যন্ত ফ্ৰাষ্ট্ৰেটেড হৈ বেহুচ অৱস্থাতে ক’মাত গুছি যায়। হাতত ইচমাৰ্ট ফোন খামুচি থকা অৱস্থাতে তেওঁক ততাতৈয়াকৈ গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ “#I_See_You” ত ভৰ্তি কৰোৱা হয়….। বিচাৰ্য্যৰ বিষয় হৈছে যে নিতৌ “#Gd_Mrng” আৰু “#Gd_N8” বুলি আপডেট দি কমেও ৫oo/৫৫০ টা লাইক আৰু ১২০/১২৫ টা কমেণ্ট লোৱা যুৱতীগৰাকীৰ

  চৰকাৰী নিগমৰ পৰা পাবলগীয়া টকা সংগ্ৰহ কৰিব যাব লাগে বুলি ক’লে অফিচত আমাৰ বিভাগটোৰ সকলোৱ মুখ কোচাই আনে। কোনেও যাব নিবিচাৰে সেইবোৰত।হ’ল বুলিনো কিমান দৌৰিব আৰু অনিশ্চিত পইছাৰ পাছত।সেইফালে দৌৰি থাকোতে সহজলভ্য টাৰ্গেটকেইটাও মিছ হয় সদায়। শেষলৈ ৰামটাঙোনটো সদায় মোৰ মুৰৰ ওপৰতেই পৰে।ভুলটোও মোৰেই,এজন দুজন মন্ত্ৰী-এমএলএক চিনি পাওঁ বুলি লেবেল দিব গৈ মোৰ এই দশা হয় সদায়। ফলাফল শূন্য, না কিবা মন্ত্ৰীৰ সহায় পাওঁ না মোৰ মাহৰ টাৰ্গেট পূৰা হয়। খাল খান্দি ঘৰিয়াল মাতি ফুৰা স্বভাৱ মোৰ। আজিও অফিচৰ

ভাৰতবৰ্ষই মঙ্গল গ্ৰহলৈ এখন মানৱবিহীন ৰকেট উৎক্ষেপণ কৰিলে৷ শ্ৰীহৰিকোটা উৎক্ষেপণ কেন্দ্ৰৰ পৰা কৰা এই উৎক্ষেপণ টিভিত অধীৰ আগ্ৰহেৰে ১৩০ কোটি মানুহে চালে৷ এই অভিযানৰ সফল সমাপ্তিৰ পিছত ভাৰতৰ নাম বিশ্বৰ বুকুত পুনৰ এবাৰ জিলিকি উঠিব ৷ ইছৰ’ৰ বিজ্ঞানী সকলক লৈ জনতাৰ গৌৰৱৰ অন্ত নাই ৷ সকলোতে তেওঁলোকৰ জয়গান ৷ কিন্তু সকলোকে হতবাক কৰি উৎক্ষেপণৰ মাত্ৰ তিনি মিনিট পিছতে ৰকেটটো মাজ আকাশত প্ৰচণ্ড শব্দৰে বিষ্ফোৰিত হৈ চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ হৈ গ’ল ৷ ইয়াৰ পিছৰ কাহিনী অতি ছিম্পল ৷ এইবাৰ হঠাৎ দেশখনৰ গৰিষ্ঠ সংখ্যক

খং মোৰ বিএফএফ, মানে বেষ্ট ফ্ৰেইণ্ড ফ’ৰেভাৰ ৷ জনা-বুজা হোৱাৰে পৰা যি ’জয়-বীৰু’ টাইপ ফ্ৰেইণ্ডশ্বিপ বেণ্ডডাল বান্ধিলো, কচম খালো.. ‘য়ে দোষ্টি হম নহী তোৰেংগে, তোৰেংগে দম মগৰ, তেৰা চাথ না চোৰেংগে’ ৷ বয়স বঢ়াৰ লগে লগে খং আৰু মই যোগ আৰু পূৰণ নেওতাখন ভালকৈয়ে মুখস্থ মাতিব পৰা হ’লোঁ, কিন্তু বিয়োগ আৰু হৰণ নেওতাখন কোনোপধ্যে জোঁটাবই নোৱাৰিলো ৷ বেছি বলকি নাথাকো, হিষ্ট’ৰী গুচি বুৰঞ্জী হ’ল সেইবোৰ এতিয়া ৷ এনেদৰেই এদিন আমি কৈশোৰত ভৰি দিলোঁ.. একেলগে ৷ আমাৰ এই ফেভীকল যোৰী মানে

আপুনি চিটিবাছত গৈ থাকোতে বাছখন য’তে ত’তে ৰখাইছে। প্ৰতিটো ষ্টপেজত দুইৰ পৰা চাৰি মিনিট সময় অযথা ৰখায় থৈছে। আপুনিও একো মাত মতা নাই, কাৰণ আপুনি বুজি পায় যে বাছচালক, হেণ্ডিমেন, বাছৰ মালিক সকলোৰে একো একোটাকৈ পৰিয়াল আছে। যাত্ৰী বেছি হোৱাটো তেওঁলোকৰ কাম্য। কিন্তু এইয়া কি, বাঘে খেদা হৰিণাটোৰ দৰে হঠাৎ জাঁপ এটা মাৰি বাছখন তীব্ৰ বেগত গতি কৰিছে। কাৰণ? বেলেগ এখন বাছে এইখনক ‘অভাৰটেক’ কৰি গৈছে। গতিকে দুখন বাছৰ মাজত “বাছ-ৰেচ” আৰম্ভ। বাছৰ গতি দেখি তেত্ৰিশ কৌটি দেৱতাৰ কোনজনৰ নাম

সাদৰী মহিলা সকলে যে নিজৰ গিৰিহঁতৰ নাম নকয় তাৰে এটা সৰু উদাহৰণ ৷ ঘটনাটো এনে ধৰণৰ… গুৱাহাটীত কাম খিনি শেষ কৰি ঘৰলৈ উভতিম আৰু৷ এওঁ কলে সময় আছে পাটিৰি দাৰ ঘৰত এপাক সোমাই যাওঁ বলক, তেখেতে বৰকৈ কৈ আছে৷ ময়ো ভাবিলো এপাক মাৰিয়ে যাওঁ৷ সময় আবেলিৰ বেলি পশ্চিম আকাশত লুকাই সাধাৰণ এন্ধাৰ নামি আহিছে৷ গৈ পোৱাৰ লগে লগে পাটিৰি দাই আথে বেথে ভিতৰলৈ নি বহিবলৈ দিলে৷ পৰিবেশটো বৰ ভাল লাগি গৈছিল মোৰ৷ গোঁসাই ঘৰত পাটিৰি দাৰ বৌৱে ধূপ চাকি জ্বলাই

ঘৰৰ বাৰাণ্ডাৰ পকাতে বহি উডলেণ্ডৰ পুৰণি চিগা চেন্দেল এযোৰ ফেভিকুইক লগাই মেৰামতি কৰি আছোঁ৷ পৰিবাৰে চকীতে বহি মোৰ কাৰবাৰটো চাই আছিল৷ হঠাতে মই এটা কথা ভাবি পালোঁ৷পৰিবাৰক ক’লো- : “চোৱা তুমি যে মোক মোৰ কথা-কাণ্ড দেখি চেনিমাই আছে বুলি সন্দেহ কৰা, থাকিব পাৰে, কিন্তু সেইবোৰ দুদিনীয়া৷ যুগমীয়া কিন্তু তুমি হে ৷” পৰিবাৰে বোলে- “এইটো কথা মই কেনেকৈ মানি লওঁ, ওঠ টিপি টিপি মিচিক মিচিক কথা কোৱা মানুহ কি বস্তু মোৰ জনা আছে৷ “ মই বোলো-“ চোৱা, এইযোৰ চেন্দেল ব্ৰেণ্ডেড আছিল,

নিজৰ ফটাঢোলটোকে বজাই চাওঁ বুলি ভাবি অভিজ্ঞতা এটা আগবঢ়ালো– হাঁহি নুঠিলে নিজে নিজে ভাকুট কুটাই লব৷ বিয়া এখন খাবলৈ ওলাইছো৷ আনদিনাৰ দৰেই মই সকলো জঞ্জাল মাৰি ওলাবলৈ লৈছো৷ আনসকল মানে মোৰ পেহী এগৰাকী, ভাইটি, বৰদেউতাৰ ল’ৰা দাদা এজন আৰু খুৰা ওলাই গাড়ীৰ ওচৰ পালেগৈয়ে৷ “হ’লনে -হ’লনে“ বুলি সুধিবলৈ লাগিলেই! ! উফ্, লৰালৰিকৈ কাপোৰ সাজ পিন্ধি লওঁতেই এক পঁচা পঁচা গোন্ধ নাকত লাগিলত উভতি চাই দেখো তিনিবছৰীয়া ছোৱালীজনীয়ে কোঠাৰ একোণত মুখখন জোঙা কৰি ৰৈ আছে! ! -“তোৰো এইসময়তহে লাগিবলৈ পায়নে““– বুলি