প্ৰখৰ ৰ’দ। ৰ’দত ৰৈ ৰৈ পিঠিখন গৰম অঙঠাত সেকুতে চেলেকা চুবিয়া হৈ বখলা বখল হোৱা পাপৰ খনৰ নিচিনা হল। ঠেং দুটাইও গ্লুকোজ খাওঁ বুলি আন্দোলন কৰি আছে, চিধা নহয় হে নহয়। কিবা দেখোন জ্যামিতি বাকচটোৰ কোণ কেইটাৰ নিচিনা ভাঁজ লয়! ধুই চাল্লা এইটো আৰু জীৱন হ’ল নে? অৱশেষত মোৰ যত সব যন্ত্ৰণাৰ ওৰ পেলাই বুক কৰি থোৱা উবেৰ খন আহিল। মইও হাতেৰে  স্বৰ্গ ঢুকি পোৱা যেন পালো। জাপমাৰি পিছৰ  চিটত ঠেং মেলি আৰামত বহিলো, আহ কি ধুনীয়া জীৱনটো! পিছে মোৰ

ৱাইফৰ বাৰ্থডেৰ নিশা দিয়া পাৰ্টিটোত সকলোৱে খানা পিনা কৰি নাচি বাগি থকাৰ মাজতে, অকণমান আঁতৰি আহি নিজৰ গিলাছটোৰ পৰা আৰু অলপ বিলাতী সুৰা পান কৰি দত্তই বেঁকা হাঁহি এটা মাৰি বৰুৱাক কলে “বুজিছে বৰুৱা, আজি অনুভৱ কৰিছোঁ, মানৱ সভ্যতাৰ আজিলৈকে আবিষ্কাৰ হোৱা আটাইতকৈ কামৰ বস্তুটো হৈছে ফেচবুক, আজি ফেচবুকে চিৰিমতীৰ বাৰ্থডে বুলি মনত পেলাই নিদিয়া হলে, হে হে বুজিছেই আৰু মোৰ কি গতি হল হেতেন!” ☆★☆★☆

ওফাইদাং মৰা জোঁৱায়েক এইবাৰ দুদিনমান থকাকে শহুৰেকৰ ঘৰলৈ গৈছে । বিয়াৰ সাতবছৰমান হৈ গ’ল এইবাৰেই চাগে প্ৰথমবাৰৰ বাবে দীঘলীয়াকৈ শহুৰেকৰ ঘৰত থাকিব। ইমান বছৰৰ মূৰত জোৱায়েক দুদিনমান থকাকৈ আহিছে শাহু-শহুৰৰ ফূৰ্তিটে গাত তত নোহোৱা হৈ আছে। শহুৰেকেটো বহুত প্লান কৰি থৈছে জোৱায়েক আহিলে কি খুৱাব, কি দেখুৱাব, ক’লৈ ফুৰাবলৈ নিব ইত্যাদি। প্ৰথমতে ঘৰৰ ফল-মূলৰ বাগিছাখনকে দেখুওৱা যাঁওক বুলি লৈ গ’ল জোৱায়েকক। প্ৰথমতে ৰবাব টেঙাৰ গছৰ পৰাই আৰম্ভ কৰিছে। শহুৰ: বুইছা এইকেইজোপা ৰবাব টেঙাৰ গছ কেনেকৈ হ’ল গমেই নাপালো মাত্ৰ গুটিকেইটা

দুহেজাৰ চাৰি চনৰ কথা৷ নতুনকৈ দোকান আৰম্ভ কৰিছোঁ৷ মেচিনৰ লগতে পাণ-তামোলৰ সৰু বক্স এটাও গোটাই লৈছিলোঁ৷ দিনটো মই চাওঁ, সন্ধিয়া দাদা বহে৷ এদিন এগৰাকী পেহী আহিল আৰু মোক সুধিলে, তোমাৰ তাত ঘাটিকা চেম্পু আছে নেকি? মই হতভম্ব …….পেহী তেনেকুৱা নামৰ চেম্পু নাই নহয়………পেহীয়ে জাঙুৰ খাই উঠিল, ঐ গজমুৰা সৈটো কি? পঢ়িব নাজান’ নেকি? অ পিতাই মইহে এতিয়া পঢ়িব নজনা হলো? সেইটো ঘাটিকা নহয় বেং, ভাটিকা চেম্পুহে৷ আন এদিন আকৌ আহিল৷ দেখিয়েই সুধিলোঁ পেহী ঘাটিকা চেম্পু লাগে নে? পেহীয়ে শান্ত ভাবে

আমাৰ আংকোল সৰুৰে পৰাই স্মাৰ্ট বুলি সৰ্বজনবিদিত৷ তেওঁৰ প্ৰিয় খাদ্যৰ তালিকাত যেনেকৈ প্ৰথমতে চেনি আছে, ঠিক সেইদৰে তেওঁৰ প্ৰিয় বিষয়ৰ তালিকাৰ নাম্বাৰ ওৱানত আছে… অ’, ঠিকেই অনুমান কৰিছে হিংলিছ মানে আমাৰ গাঁৱলীয়া মানুহৰ ভাষাত অংৰেজী৷ মই আকৌ সেই বিষয়ত একেবাৰে অপৈণত৷ মোৰ ল’ৰাৰ পৰীক্ষা পালেহি৷ তাক ইংৰাজী পঢ়াই থাকোঁতে সুধিলে বোলে মা entry শব্দৰ বিপৰীত শব্দ কি? মই বিমোৰত পৰিলোঁ৷ ভাবিলোঁ আংকোলকে সুধি লওঁ! লগালগ ফ’ন লগালো মই — :হেল্ল আংকোল নিকি? আংকোল:ইয়াহ, ইট্চ মি, হাই কেন আই হেল্প ইও?

গুৱাহাটীৰ ৰেল ষ্টেচনত ট্ৰেইনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি কৰি ভাৰতীয় ৰেইলউৱেৰ পোহনীয়া ম’হ কেইটা বধি আছো৷ এফালে গেলা গৰমৰ মৰমৰ অত্যাচাৰ৷ তেনেতে সন্মুখত ইঔ এটাৰ আবিৰ্ভাৱ৷ মূৰত বাতি এটা ভৰাই কটা চুলি, কপালত মামৰে ধৰা দুদালমান পৰি আছে৷ পিন্ধনত পঞ্জাৱী চাৰ্ট এটা তলৰ ডুখৰ কাটি পিন্ধী লৈছে ( তেনে কিবা নতুন ফেচনৰ চুলা উলাইছে যদিও নাজানো দেই)৷ আঁঠুৰ ওপৰৰ পৰা ফুলি থকা তলৰখিনি চেপ খোৱা(আগতে চিনেমাত প্ৰাণে ৰজা দিনৰ ভিলেইন ল’লে তেনেকুৱা পেণ্ট জাতীয় কিবা পিন্ধা দেখিছিলো) পেণ্ট জাতীয় কিবা আৰু

(১) এদিন এজন মানুহে পাহাৰ বগাই আছিল৷ এনেতে ক’ৰবাৰ পৰা শব্দ এটা আহিল,-“ৰ’বা৷” মানুহজন ৰৈ গ’ল৷ লগে লগে এটা প্ৰকাণ্ড শিল মানুহজনৰ আগেৰে পাৰ হৈ গ’ল৷ মৃত্যুৰ মুখৰ পৰা মুহূৰ্তৰ কাৰণে মানুহজন বাচি গ’ল৷ মানুহজনে অদৃশ্য চিঞৰটোৰ প্ৰতি ধন্যবাদ জনালে৷ কিছুদিন পাছত মানুহজনে ৰাস্তাৰে খোজকাঢ়ি গৈ আছিল৷ হঠাৎ অদৃশ্য চিঞৰটো আহিল,-“ৰ’বা”৷ লগে লগে লগে এখন ট্ৰাক তেওঁৰ একেবাৰে কাষেৰে পাৰ হৈ গ’ল৷ মানুহজন এক মুহূৰ্তৰ কাৰণে মৃত্যুৰ দুৱাৰডলিৰ পৰা বাচি গ’ল৷ মানুহজনে অদৃশ্য চিঞৰটোৰ প্ৰতি ধন্যবাদ জনাই আগবাঢ়ি গুছি গ’ল৷