দুপৰীয়া বন্ধবাৰ বুলি মবাইলটো লৈ অলপ বহি আছিলো ৷ টোপনি টোপনি ভাৱ এটাই ছানি ধৰিছিল ৷ হয়তো কালিৰ হেং অভাৰ শেষ হোৱা নাছিল ৷ চকু দুটা মুদি ধেৰ কিবা কিবি চিন্তা কৰি থাকিলো ৷ —— সিদ্ধান্তটো লৈয়ে পেলালো ৷ মানে মই আত্মহত্যা কৰিম ৷ এনে ধিক জীৱন আৰু জীয়াই নাথাকো ৷ সকলোৰে ঠাট্টা মস্কৰা শুনি শুনি মোৰ সহ্যৰ সীমা পাৰ হৈছিল ৷ অলপ বুঢ়া আৰু দেখিবলৈ ইমান বেয়া হলো বুলিয়েই ইমান ইতিকিং ভাল নালাগে ৷ছালডোখৰ কলা বা চুলি কিডাল সৰিলেও

দুজন বন্ধু এবছৰ মানৰ পিছত হঠাত্ ৰাস্তাত লগা লগি হ’ল। ১ম বন্ধু: : কেনেকুৱা খবৰ? ভালে আছা? ২য় বন্ধু: : ভাল ভাল৷ তুমি ভালে আছা? ১ম বঃ (হঠাৎ কিবা এটা মনত পৰাৰ দৰে): : ৰ’বা চোন, তোমাৰ পৰাই সন্দেহটো মাৰি লওঁ —- যোৱা বছৰ যে ঢুকাইছিল — তুমি নে তোমাৰ ভাইটি আছিল? ২য় বঃ: : মই নহয়, মোৰ ভাইটোহে ঢুকাল৷ ১ম বঃ: : এৰা, মই ঠিকেই ভাবিছিলোঁ৷ পিছে কি হৈ ঢুকাল নো? ২য় বঃ: : সাপে খুটিলে৷ ১ম বঃ: :

যোৱাবাৰ এনেকুৱা দিনতে কাকতিদাৰ গাড়ীখন এক্সিডেন্ট হৈ বহুদিন গেৰেজত আছিল। গৰমৰ বন্ধৰ সময়ত বৌৱে ল’ৰাটোক দাদাৰ লগত জাগীৰোডলৈ পঠিয়াই দিয়ে মাজে মাজে লগত থাকিবলৈ ( আচলতে cid কৰিবলৈ)। কাকতিদা কিন্ত একদম চিকটা নহয় দেই, একদম ডিলাক্স বাছত অহা-যোৱা কৰে। এবাৰ বাছত উঠিল ISBT ত, লগত এটা ডাঙৰ কাৰ্টুন, ঢিলাকৈ পেক কৰা। বাছত উঠি চিটত বহিছে। ড্ৰাইভাৰৰ চিটৰ ওচৰত কাৰ্টুনটো থৈ দিয়াত বাকী যাত্ৰীসকলৰ অসুবিধা হোৱাত কণ্ডাক্টৰে ক’লে – দাদা, এইটো ইয়াত ৰাখিব নোৱাৰিব। -কিয় হে? কিয়??মোৰ বৰ ইম্প’ৰটেন্ট বস্তু আছে

কিছুবছৰৰ আগৰ কথা৷ কলেজত নামভৰ্তিৰ সময়ত আমাৰ চেনিৰামৰ পুৱা নবজাৰ পৰা চাৰিবজালৈ কলেজৰ সন্মুখত ডিউটি থাকে সদায়৷ তেনে এটা দিনতে এগৰাকী অতি সুন্দৰী চকুত পৰিল৷ বচ কোনে পায়৷ আঁতিগুৰি উলিওৱাত ওস্তাদ চেনিৰাম লগত এজন লৈ সুন্দৰীৰ ঘৰত হাজিৰ৷ সুন্দৰীয়ে নাম লগোৱা কলেজৰ ছাত্ৰ বুলি পৰিচয় দিয়াত খাতিৰ বাঢ়িল৷ মাক জীয়েকৰ সৈতে কথাৰ পাগ উঠাই থাকোতেই পিতৃৰ প্ৰৱেশ ঘটিল৷ এইবাৰ চেনিৰামে পিতৃৰ তৈলমৰ্দন আৰম্ভ কৰিলে৷ : ছাৰ নমস্কাৰ৷ : নমস্কাৰ তোমালোক? : আমি ……… কলেজৰ ছাত্ৰ৷ : কিবা কামত আহিলা? :

বালিকা- আপেল দা,আপুনি ইমান বয়সলৈকে বিয়া নাপাতিলে কিয়? আপেল- কি জানা,মই মোৰ কাৰণে সঠিক মানুহ এজনী লগ নেপালো।আই থিংক মই মোৰ কাৰণে পাৰফেক্ট মানুহ এজনীৰ সন্ধানত আছোঁ‌। বালিকা-হৈছে আৰু।এনেকৈ থাকোতে বিয়াৰ বয়স পাৰেই হ’লহি ।আপুনি ইমান বয়সলৈকে এজনীও ভাল ছোৱালী লগ নেপালেনে? আপেল-পাইছিলোঁ‌।বৰ ধুনীয়া আছিল।দেখিবলৈ ধুনীয়া,আচাৰ ব্যৱহাৰ সুন্দৰ, ঘৰখনো বৰ ভাল আছিল। বালিকা- তেতিয়া হ’লে বিয়া নাপাতিলে কিয়? আপেল-নহয় অ’।তায়ো মানে এটা পাৰফেক্ট ল’ৰা বিচাৰি আছিল যে। সেইকাৰণেই….. (2) দিগন্ত দা- আইজনী, তুমি ডাঙৰ হৈ কি হ’বা? কস্তুৰী- দিতা, মই

মই প্ৰথম শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা সময়ৰ কথা। গাঁৱৰ ৰজহুৱা নামঘৰত ভাওনাৰ আখৰা চলিছে। আমিবোৰে আখৰা চাবলৈ নামঘৰত ভিৰ কৰিছোগৈহক। লগতে আমাকো কিবা কিবি এটা ভাও দিবলৈ কণ ককাইদেউক খাতিৰ কৰিছো। উপায় নাপাই কণ ককাইদেৱে আমাক ক’লে, – “ভাও দিবলৈ নাপালেও তহঁতক ভাওনাত ভাল কাম এটা দিম, আৰু ভালকৈ কৰিলে অহা বছৰ তহঁতক ভাও দিম।” আমাৰো মনত তামাম ফূৰ্তি। মই মনতে ভাবিলো যিয়েই কৰিবলৈ নিদিয়ক লাগে মই সকলোতকৈ বেলেগ কৰিম (ভাল ভাও পোৱাৰ আশাত)। যথাসময়ত ভাওনা আৰম্ভ হ’ল। আমাৰ পোৱালি কেইটাক

(১) মই ঘৰত ইটো সিটো বহুতো কাম কৰোঁ৷ আজি দেওবাৰে ঘৰত ভেকুৱাম ক্লিলিং কৰিলো৷ জীৱনত প্ৰথম বাৰৰ বাবে কামটো কৰিলো৷ গোটেই ঘৰটো ভেকুৱাম ক্লিনাৰ টানি টানি ঘূৰি ফুৰিলো৷ বিচনাৰ তল, ডাইনিং টেবুলৰ তল, গডৰেজৰ পিছফাল, চিলিং, একো বাদ দিয়া নাই৷ প্ৰায় দুই ঘন্টা মানৰ পিছত শ্ৰীমতীয়ে মোক ক’লে, -“হেৰা ভেকুৱাম ক্লিলাৰটো লৈ যেতিয়া গোটেই ঘৰটো ঘূৰিলাই সেইটো অন (ON) কৰি নোলোৱানো কিয়? অন্ততঃ তোমাৰ খেল ধেমালীৰ মাজতে ঘৰৰ ধূলি মকৰাজালখিনিও চফা হ’ল হয়!” মই তেতিয়াহে বুজিলো আচল কথাটো, ভেকুৱাম ক্লিনাৰ

(১) ফ্ৰম ঋতুপৰ্ণাজ কিটচেন ঋতুপৰ্ণা : মা, আজি বঢ়িয়া দিছ এটা শিকি আহিছো, বনাই ফেচবুকত দিলে তামাম লাইক কমেন্ট পাম, তামাম হিট হ’ব ফটো। মনা, বিজুহঁততো বৌম জ্বলিব। বনাওনে মা? মাক : হেই যি কৰ কৰি থাক, খালি ফটো মাৰি ডাষ্টবিনত পেলাই দিবি সেইসোপা, কাৰোবাক খোৱাই লৈ ব্ৰেকিং নিউজ কৰি নিদিবি হলে। আমি খুড়াৰৰ ঘৰত খামগৈ আজি। (২) মিছেচ কাকতি : নিজকে ইমান জনা-শুনা বিদগ্ধ পণ্ডিত বুলি যহাই ফুৰা, কিন্তু য’তে ত’তে ভুল কৰি ফুৰা কিয় হে? মিষ্টাৰ কাকতি :

আমাৰ শিক্ষামন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াই ঘোষণা কৰা মৰ্মে… আজিকালি সকলো পৰিয়ালে এটা ল’ৰা আৰু এজনী ছোৱালী হ’লেই পৰিয়াল পৰিকল্পনা মানিবলৈ লৈছে… যদি এনেকৈয়ে সহাৰি জনাই ৰাইজে… ইয়াৰ পৰিণতি স্বৰূপে সংসাৰৰ পৰা খুলশালী নামৰ সুন্দৰ প্ৰজাতিটো বিলুপ্ত হোৱাৰ পথত।। বৰলা ডেকা সমাজৰফালৰ পৰা কিবা আন্দোলন হ’ব লাগে …মই আছো ★★★★