আজিৰ পৰা বহুবছৰ আগতেই অসম মূলুকত জন্ম লাভ কৰা কৃপাবৰ বৰুৱাদেৱে তেখেতৰ কৃপাবৰ বৰুৱাৰ কাকতৰ টোপোলাত “চুমাৰ নিচিনা এটা কঠিন পদাৰ্থৰ” বিষদ বৈজ্ঞানিক বাখ্যা দাঙি ধৰিছিল৷ তেখেতে “অসমীয়াই চুমা খোৱা প্ৰণালী নেজানে৷ তেওঁবিলাকৰ বুঢ়া ভালুকে চুমা খোৱাদি চুমা খাওঁতেই কাল গ’ল৷ কোনো কোনো ধনুৰ্ধৰ অসমীয়াই আকৌ চুমা খাবলৈ গৈ কুকুৰনেচীয়া বাঘে কামোৰাদি কামোৰি ধৰে; কোনোৱে আকৌ ধোৰা-কাউৰীয়ে পকা আম খুটিৱাৰ দৰে খুটিয়ায়; কোনোৱে বা ৰাক্ষসৰ মুখ মেলাৰ নিচিনাকৈ মুখ মেলি চুমাৰ লগতে গোটেই মানুহকে গিলি পেলাব খোজে৷” বুলি আক্ষেপ প্ৰকাশ

কেৰেচ্…… ৰেগুলাৰ বাৰখনলৈ সোমাবলৈ লওঁতেই সি পালেহি। গাড়ীৰ ভিতৰৰ পৰাই সি চিঞৰিলে -“ঐ আহ, আজি নবহোঁ, এঠাইত যাওঁ ।” – “ক’ত যাৱ?” – “বাটত কৈ যাম ব’ল, বিৰাট আৰ্জেন্ট দেৰি হ’ব নহ’লে।” আৰু প্ৰশ্ন নকৰি চিধা গাড়ীত বহিলোঁ। “ক এতিয়া।” “আজি আমাৰ বাবে বিৰাট স্পেচিয়েল দিন, সকলোৱে আমাৰ দাবী মানি ল’লে।” ” দাবী মানি ল’লে মানে? “ ” তইতো জান, আই পি এলৰ দৰে নিলামৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ আমি দাবী জনাই আছিলোঁ। সদায় আমি বিক্রী হ’বলৈ তৎপৰ হৈ থাকোঁ বা বিক্ৰী

শিৰোনামাটি অসমৰ এখন বিখ্যাত সংবাদ-পত্ৰৰ। এতিয়া ৰিজাল্টৰ বতৰ। মেট্রিক, হায়াৰ চেকেণ্ডাৰীৰপৰা আৰম্ভ কৰি একেবাৰে প্রতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাসমূহৰৰ। কেউদিশে এক উখল-মাখল পৰিবেশ। বিশেষকৈ বাতৰি কাকত আৰু অসমীয়া নিউজ চেনেলবোৰত উজ্জ্বল হাঁহি থকা মুখৰ চোকা-চোকা ল’ৰা-ছোৱালীবোৰ দেখিলেই মন-প্রশান্তিত ভৰি পৰে। পৰিসংখ্যা অনুসৰি আজি প্ৰায় ডেৰদশক মানৰপৰাই ল’ৰাতকৈ ছোৱালীৰ উত্তীৰ্ণৰ হাৰ বেছি। লগতে পৰীক্ষাবোৰৰ মেৰিট লিষ্টত ছোৱালীৰ নাম প্ৰায়ে দেখা যায়, অন্য নালাগে আনকি আ এ এচ, আই পি এচ আদিৰ দৰে প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাসমূহৰ ক্ষেত্ৰতো। মই নাৰীবাদী নহয় কিন্তু ছোৱালীবোৰৰ এনে সাফল্যৰ বাতৰিয়ে মোক

১) যি খায় চাধা সি সৰস্বতীৰ আধা৷ যি নাখায় চাধা সি সবাতোকৈ গাধা৷ ২) যি খায় চাধা সি সবাতোকৈ গাধা৷ ৩) বত্ৰিছ থাপৰ এশ পিহা তেহে পাবা চাধাৰ মজা৷ চাওকচোন, ইমান ধুনীয়া ধুনীয়া শ্লোকেৰে আমাৰ ভাষাৰ সৌষ্ঠৱ আৰু সমৃদ্ধি বঢ়োৱা এই আমেজৰ বস্তুটোৰ প্ৰতি সকলোৰে কিমান অৱহেলা আৰু অনাদৰ! অন্ততঃ অইন নহ’লেও এনে আটকধুনীয়া শ্লোকেৰে ভাষাৰ সমৃদ্ধি বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগোৱা বাবেই এই অমূল্য ৰতনবিধ অন্ততঃ কোনোবা এজন হ’লেও ভাষাবিদৰ আলোচনাত ঠাই পাব লাগিছিল৷ কিন্তু নাই, তেখেতসকলৰ বিচাৰত এইবিধ সামগ্ৰীৰ নাম

‘ভাড়া’ বুলি ক’লেই বহু কথাই মনলৈ আহে। ঘৰভাড়া, গাড়ীভাড়া, টেন্টৰ সামগ্রী ভাড়া ইত্যাদি ইত্যাদি। পিছে এইবোৰত এতিয়া একো নতুনত্ব নাই। সময় আৰু যুগৰ পৰিৱর্তনৰ লগে-লগে এতিয়া এই ভাড়া প্রথাটোৱেও বহুখিনি উন্নতি কৰিলে। আচলতে এক নতুন যুগৰে সূচনা কৰিলে বুলিও ক’ব পাৰি। মোৰ সৰু মামাৰ কথাটোকে ধৰা হওঁ‌ক। মামা মানুহজন অৱসৰপ্রাপ্ত লগতে এতিয়া সম্পূর্ণ অকলশৰীয়া। এনেই তেওঁ যথেষ্ট সুখী যদিও মাজে-মাজে অকলশৰীয়া হোৱা দুখটোৱে উক্ দিয়ে। তেতিয়াই তেওঁ জিঅ’টো লৈ বহে। তাৰ পিছত এবেলা স্মার্ট চিটিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মনুসংহিতালৈ, উগাৰি-উগাৰি

ৰন্ধন এটা দৈনন্দিন প্ৰক্ৰিয়া৷ প্ৰত্যেকৰ ঘৰত সদায় হয়৷ কিন্তু সদায় কৰাৰ কাৰণেই ৰন্ধন ইমান সাধাৰণ প্ৰক্ৰিয়া নে? তলত ৰন্ধন প্ৰকৃততে কি সেয়া বিস্তৃতভাৱে আলোচনা কৰা হৈছে। প্ৰকৃততে ৰন্ধন গোটেই প্ৰক্ৰিয়াটো হৈছে বিজ্ঞান। ৰন্ধনত কি উপাদান কিমান পৰিমাণৰ লাগিব সেইটো হৈছে অংক। ৰন্ধনত কোনটো উপাদান কোন সময়ত দিব লাগে সেইয়া হৈছে ৰসায়ন। ৰন্ধনত দামী উপাদানৰ সলনি কি দি একে সোৱাদ বা ৰং কৰিব পৰা যায় সেইয়া হৈছে অৰ্থনীতি। সেইখিনি খাদ্যৰে কিমানজন মানুহক খোৱাব পাৰি সেইয়া হৈছে বাণিজ্য। ৰন্ধনৰ বাবে শাক পাচলিবোৰ

হু…..ও……ও….আ …… ৰাতিপুৱা উঠিয়েই মুখখন মেলি দীঘলকৈ হামি এটা মাৰি ল’লোঁ। ইফালে ইফালে চালোঁ , লগৰবোৰ উঠাই নাই শুই আছে সকলো। ফাপৰি আৰু মলুৱা উঠিলে পিছে। কালি ৰাতিটো আমি তপনহঁতৰ ঘৰৰ পিছফালৰ বাঁহনিখনতে পাৰ কৰিলোঁ, মহৰ যিহে উৎপাত। মোক উঠা দেখি ফাপৰিয়ে মোলৈ চাই মাতিলে : খেক-খেক খ খোঁ অৰ্থাৎ (ঐ ঠগিৰাম(মোৰ নাম) , মোৰ পিঠিৰ উকণিকেইটা বাছি দে না) মই বোলো : হি …..খুক খুক খ-ক খ-ক অৰ্থাৎ (ধুৰ কাম নাই আৰু মোৰ ?) ফাপৰি উচাৎ মাৰি মোৰ ওচৰৰ

প্ৰথমে এচামুচ নমস্কাৰ সমূহ ফটাঢোলীয়া-নাচনীলৈ। ছেণ্ডেলবিদ, চেনীবিদ ইত্যাদি খিতাপ লাভ কৰা চিকু শৰ্মাই বহু বিৰতিৰ মূৰত বহুতো গৱেষণাৰ অন্তত আপোনালোকৰ মাজত ‘খকুৱা পূৰাণ’খন আগবঢ়াবলৈ ওলাইছোঁ। খকুৱা…… সকলোৱে জানে খকুৱা কি! কিন্তু কেনেকুৱা কেনেকুৱা প্ৰকৃতিৰ খকুৱা থাকে তাৰ বিষয়ে কোনেও নাজানে। সাধাৰণতে খকুৱা তিনি প্ৰকাৰৰ – ক) গাঁৱলীয়া খকুৱা, খ) হোটেলীয়া খকুৱা আৰু গ) অনলাইন খকুৱা এই তিনিও বিধ খকুৱাৰে নিজৰ নিজৰ বৈশিষ্ট্য আৰু ভিন্ন প্ৰকাৰৰ ভাগ আছে। ক) গাঁৱলীয়া খকুৱা : গাঁৱৰ বিয়া-ভোজ একো বাদ নিদিয়া খকুৱাবোৰকে গাঁৱলীয়া খকুৱা বোলা

– গণপতি.. – কওকচোন দাদা? – নিশা কিমান হ’ল অ’ এতিয়া? – দাদা,ঘৰ যোৱাৰ সময়? – গণপতি, মই এতিয়াৰ সঠিক সময় কিমান সেয়া জানিব বিচাৰিছোঁ। – বাদ দিয়ক না দাদা। কি জানিব নলগীয়া কথাত মূৰ ঘমাই আছে আপুনি? – নহয় অ’ দিন কাল সলনি হ’ল। তই ব্ৰইলাৰৰ কথা শুনা নাই নেকি? – ব্ৰইলাৰ? তাৰ আকৌ কি হ’ল নতুনকৈ?- ব্ৰইলাৰ! তাৰনো আকৌ কি হ’ব পাৰে? মাংসই যাৰ বৈৰী- সি তাৰ সুস্বাদু মাংসৰেই জীৱন যুদ্ধত আগুৱাই যাব না? নাহ! নহয় তেনেকুৱা। ব্ৰইলাৰেও

(ক) স্কুলৰ গৰম-বন্ধ হোৱাৰ বাবে কেইদিনমান, মানে এমাহমান ঘৰত থাকিম বুলিয়েই আহিছোঁ। ঘৰ পাওঁতে গধূলিয়েই হ’ল। গতিকে সোনকালে ভাত-পানী খাই বিচনাত উঠিলোঁ, ওচৰতে থকা আইতাহঁতৰ ফালে মাত লগোৱা নহ’ল। পিছদিনা পুৱা দাঁত মাজি মাজি ঘৰৰ সমুখৰ ৰাস্তাটোৰে ওলাই গ’লোঁ; লাহে লাহে গৈ থাকোঁতে আধা মাইলমানেই যোৱা হ’ল, দুখোজমান গ’লেই আইতাহঁতৰ ঘৰটো পামগৈ। তেনেতে আইতাক দেখিলোৱেই। তেওঁৱেই প্ৰথমে মাত লগালে, “বোলো সেইটো ভাইটি নহয় নে?” “হয়, আইতা, আপুনি উঠিলে?” “ই আই! কোন কেতিয়াই উঠিলোঁ। পিছে তইনো কেতিয়া আহিলি?” “মই কালি ৰাতিহে