পথাৰৰ মাজৰে যোৱা পকী আলিটোৰে মই বাসন্তীৰ লগত গৈ আছোঁ। পশ্চিম আকাশত ৰান্ধনী বেলিটো, পথাৰৰ মাজৰ আঁ‌হতজোপাত চৰাইবোৰৰ কিৰিলি, এজাক কোমল বতাহ, বতাহত ভাহি আহিছে মাটি চহোৱা বোকাৰ গোন্ধ। এটা সুন্দৰ আবেলি……… এই সুন্দৰ আবেলিটোৰ মজা লওঁ বুলি বাসন্তীৰ বেগ অলপ কমাই দিলোঁ। মোৰ বাবে তুমি আজৰি নিছিঙিবা তোমাৰ পদূলিৰ ৰজনীগন্ধা। গানটো গুন গুনাই লাহে লাহে আগবাঢ়িলোঁ। অলপ দূৰৰ পৰা দেখিলোঁ ৬/৭ জনমান ল’ৰাই লগহৈ আম গছ এজোপাৰ তলত বহি কিবা কৰি আছে (ওচৰ পাই গম পালোঁ আম খায় আছিল)।

কথাটো মোৰ বিয়াৰ কেইদিনমানৰ আগৰ, যিটো কথাই বিয়াৰ পাছটো সকলোকে ভাল ৰস দিছিল। মোৰ বিয়া ফাগুনত আছিল, বিয়াৰ কেইদিনমানৰ আগতে ঘৰৰ কিছুমান পুৰণা কাপোৰ মই চিজিল কৰোঁ বুলি ডিভানখন খুলিলো , খুলি দেখোঁ কম্বল এখন নিগনিয়ে কুটি থৈছে। কেচাঁ ঘৰ আছিল যদিও নিগনি নাছিলেই, সেইজনহে কৰ পৰা ওলালহি জানো। কম্বলখন কুটি পেলোৱা দেখি মনটো অলপ বেয়া লাগিল, ভালকৈ চায় দেখোঁ …মহান নিগনিজনা তাত সেইসময়টো উপস্থিত আছিল। দাদাক চিঞৰি মাতিলো, দাদা আৰু দাদাৰ লগৰ লৰাদুটা আহি নিগনিটোক ধৰিলে। এইখিনিতে এটা কথা

ৰেডিঅৰ কল্পতৰু অনুষ্ঠানত প্ৰায়েই দিছিল এই গানতো। গানটো শুনাৰ লাগে লগে সকলোৰে চাগে মনত আহে বিজু ফুকনে ডিঙিত টেকেলি দুটা ওলোমাই লৈ টিলিঙা বজাই বজাই চাইকেল চলাই গৈ থকাটো। কিন্ত এই গানটো শুনিলে মোৰ মনত পৰে কেৱল চেকনিৰ কোব আৰু কাণত ধৰা কথাটোহে । চাইকেল চলাবলৈ শিকিছিলো লুকাই চুৰকৈ, তৃতীয় নহ’লে চতুৰ্থ মানত পঢ়িছিলো চাগে মই তেতিয়া। মোৰ দেউতা স্কুলৰ শিক্ষক আছিল আৰু সদায় আবেলি ৪মান বজাত আহি ভাত পানী খাই অলপ জিৰণি লৈছিল। চাইকেলখন দেউতাই বাটঘৰৰ বেৰত আউজাই তলা

পুৱাই উঠি ফুলনিৰ ফুলবোৰ খুচৰি পানী দি, ফুলৰ ভৰত হাউলি পৰা ডালিয়াকেইজোপা জেওৰাৰ খুটি পুতি বান্ধি থাকোতেই ওচৰৰ ঘৰৰ হাঁহকেইটাই পেক পেককৈ খোলা গেটখন পাৰহৈ সোমাই আহিলেইচোন। কি সাহ সিহঁতৰ! ফুলৰ মাজত সোমাই যেন চেল্ফিহে উঠিছে। এবাৰ দুজনী একেলগে বহে, মাজত সিহঁতৰ প্ৰেমিকটো। এবাৰ আকৌ এজনী অকলে ডেউকা দুখন দাঙি চিনেমাৰ হিৰোইনজনীৰ পজত। ইফালে সিহঁত গাৰ ভৰত ফুলগছে বিষত কেঁকাই গোঠাই বোলে, “বাই আমাক বচোৱা”। আন দিনা হ’লে বাইদেউৰ মূৰ গৰম হ’ল হয়। পিছে আজি বাইদেউৰ বিশ বছৰমান আগৰ কথা

আজি বহুত দিন ধৰি আমুকাই এটিএম ব্যৱহাৰ কৰি আহিছোঁ৷ সিদিনা বোলো যাওঁ দুটকামান এটিএমৰ পৰা আনি পকেটটোকে ফুচুলাই সান্তনা দি থওঁ৷ কাৰণ খালি পকেটটোৰ যে ইমান বাহাদুৰি, দুটকা মান নিদিলে ক’তো যাবই নোৱাৰি৷ ওলায় যাবলৈকে নিদিয়ে৷ এটিএমত দেখিলোঁ বিয়াগোম লাইন৷ চকুৰ পলকতে লাইন দীঘল হৈ গৈছে৷ লাইনটো দেখি বুজিলোঁ “কেছলেছ ইণ্ডিয়া” হ’বলৈ আৰু এটা শতিকাৰ প্ৰয়োজন আছে৷ সূৰ্য্য দেৱতাইও ৫ বজালৈকে শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিয়েই আছে৷ তেখেতক শিৰত লৈ এটিএমৰ লাইনত ঠিয় হ’লো৷ উৎকট গৰমত কোনো কোনো লোকৰ দেহৰ পৰা ভাঁহি

ফেচবুকত তেওঁৰ এফআৰপি সাংঘাটিক। এফআৰপি মানে কি বুজা নাই যদি কৈ লওঁ – টিআৰপি যেনেকৈ টিভিৰ ছেনেলবোৰত আছে, ফেচবুকতো আছে- এফআৰপি অৰ্থাৎ ‘ফেচবুক ৰেটিং পইন্ট’। ক’বলৈ গ’লে এজন ব্যস্ত জনপ্ৰিয় ফেচবুকাৰ৷ নিজৰ টাইমলাইনততো বাদেই, ফুচুৰি মেল, খাদ্য, চেলফি, তত্বগধূৰ আলোচনালৈকে সকলো গ্ৰুপতে সমানে টিঘিলঘিলনি৷ (অপাৰেচন কৰি মহিলাৰ গ্ৰুপটো আছে বোলে!) এটা গ্ৰুপৰ হিট টপিক নি ইটো গ্ৰুপত এনেকৈ এন্ট্ৰি মাৰে যে আজিলৈকে কোনেও ধৰিবই পৰা নাই৷ লাইক কমেন্টৰ ভৰত বোলে মোবাইলেই হেং মাৰি যায়৷ ৰাতি চাৰ্জাৰ লগাই এৰাল দিয়া গৰুটোৰ

সন্ধিয়া লাগি ভাগিছিল। বিল্ডিঙৰ বাহিৰৰ লাইটবোৰ ইতিমধ্যে চকীদাৰটোৱে জ্বলাই দিছিল। ক্ৰে…এ..এচ্… ধুম্.. বিকট শব্দটো শুনি একেলৰে ঘৰৰ বাহিৰ পালোঁহি। ক’ত কি হৈছে বুলি চকু ঘূৰাওতেই দেখিলোঁ ধুম থ্ৰী ষ্টাইলত বাইক চলাই আহি আমাৰ চুবুৰীৰে ক্ষীণমীণ চেহেৰাৰ দত্ত দা মাজবাটতে লাং খাই পৰি আছে। বুজিলো আজিও চাগে তেওঁৰ গলাধঃকৰণ অলপ বেছিকৈ দিয়েই আহিল। দত্ত দা চাকৰিৰ সংক্ৰান্তত পোন্ধৰ দিন ঘৰত থাকে, পোন্ধৰ দিন কৰ্মস্থলীত। যেতিয়াই দত্তদা ঘৰলৈ আহে সেই পোন্দৰ দিনৰ এদিন হ’লেও খালত সোমাবই। আমি ওচৰ চুবুৰীয়া দুই এজন আৰু

মই তেতিয়া দ্বিতীয় বা তৃতীয়মানত! গাঁৱৰ সংঘ এটাৰ অনুষ্ঠান এটাত লগৰবোৰক দেখাক দেখি মইও গান গাবলৈ মঞ্চত উঠিলোঁ! গানটো আছিল “সেউজী সেউজী”! হাৰমনিয়াম আৰু তবলা সংগত কৰা দাদা দুজনক গানটোৰ বিষয়ে কৈ একদম চকু মুদি গাবলৈ লাগি গ’লো! সম্পূৰ্ণকৈ গানটো গাই উঠি চকু মেলি দেখোঁ ইতিমধ্যে হাৰমনিয়াম আৰু তবলা বজোৱা ল’ৰা দুজন গুচি গৈছে আৰু মঞ্চৰ সন্মুখৰ সকলোৱে মোলৈ চাই হাঁহি আছে! নামি অহাৰ পিছত লগত যোৱা খুৰাই ৰঙা পৰা মুখেৰে মোক ক’লে.. “মুনু, তই যদি আকৌ গান গাবলৈ ইচ্ছা

“থাইৰইদ বাঢ়িছে, পটেছিয়ামটোও জোখতকৈ অলপ বেছি পাইছো আপোনাৰ, পাৰিলে গুৱাহাটীতে এবাৰ দেখাই আহকগৈ।” কঠালগুৰী গাওঁৰ একমাত্ৰ ডাক্তৰ পৰিমল হাজৰিকাই ৰিপৰ্টটো চাই কাকতি বৰতাক কথাষাৰ কবলৈ হে পালে। পিছৰদিনাই বৰতাই পুতুকনক লগত লৈ পুৱা ৫ বজাতেই গুৱাহাটী অভিমুখী “হৰ-গৌৰী” বাচত উঠিল। পুতুকনে গুৱাহাটীৰ গোটেই চুক কোণ চিনি পাই বুলি গোটেই গাওঁখনতেই এটা নাম আছে। সেয়ে গাওঁৰ কোনোৱা মহানগৰখনলৈ গলে লগত প্ৰায়ে পুতুকনক লৈ যোৱাটো এটা নিয়মতেই পৰিণত হৈছেগৈ। হওঁতে উঠাৰ সময়ত বাচৰ একেবাৰে আগৰ চিটত বহি যোৱা পুতুকন আৰু কাকতি বৰতাক

:ঐ ৰাৱণ৷ তই আৰু চেপন চাৰিটা বজাৰ বাছত পানবজাৰ যাবি৷ বস্তুকেইটা কিনি ঘূৰি আহোঁতে ৭ নম্বৰত সোমাই ফৰিং আৰু গদাক মাতি আহিবি। মোৰ ৰূমত নহয়৷ কবি ২ নম্বৰৰ আমাৰ লগৰ গেলাৰ ৰূমত পাৰ্টি আছে৷ দাদাজনৰ আদেশ মানি ৰাৱণ আৰু চেপন পানবজাৰ যাবলৈ ওলাল। সেই যে ‘থ্ৰী ইডিয়টচ্’ চিনেমাৰ আৰম্ভণিতে লাখ লাখ অগ্ৰজৰ লগত ৰেছ দি জন্ম হোৱা শিশুটিক বাপেকে কোৱাৰ দৰে “মেৰা বেটা ইঞ্জিনিয়াৰ বনেগা”৷ বনেগা বুলি আমাৰ দেউতা মায়ে কৈছিল নে নাই নাজানো কিন্তু তেনেদৰেই আমি পিঠিত প্ৰকাণ্ড বেগ