বন্ধুত্ব (কেৰেপা আৰু ভেলৌৰ কথাৰে)-কৰৱী দেৱী
গৰমকালিৰ নিশা। আহাৰ পৰিবেশনৰ অন্তত চাধা মলি মলি কেৰেপা পদূলিৰে ওলাই উত্তৰ চুবাৰ তিনিআলিটোত ৰয়গৈ বতাহ অকণ বিচাৰি। হঠাতে দেখা দীঘলীয়া সমদলটোত কেৰেপা আচৰিত হৈ ওৰ উলিয়াবলৈ বুলি পিছে পিছে গৈ থাকে। জোনাকৰ ম্লান পোহৰত খগেনৰ মুখখন চিনি কিবা এটা সুধিব খোজোতেই সি খৰকৈ খোজকাঢ়ি আগবাঢ়ে। একো উৱাদিহ নাপায় কেৰেপায়ো ক্ষিপ্ৰ গতিৰে খোজ আগবঢ়ায়। গাঁৱৰ একেবাৰে শেষ মূৰত থকা ভেলৌ বায়নৰ পদূলিতহে কেৰেপাই সঁচা কথাটো গম পালে। কৈছিল কোনোবা এটাই, : ভেলৌ ককাইৰ পুতেকে ছোৱালী পলুৱাই আনিলে। মনটো ভাল লাগে
Read more