সৰুতে দেখিছিলোঁ   হেঁপাহৰ গাঁওখনত        আঘোণৰ বিনন্দীয়া ৰূপ, সময়ত পৰিবৰ্তনত    সলনি হ’ল সকলো                ভাবিলেই লাগে দুখ! শৈশৱত দেখা   আঘোণৰ পথাৰখন            ক্ৰমে যেন হেৰাই যায়, আজিকালি বহুতেই        এৰিছে খেতি           চৰকাৰী ফ্ৰী চাউল পায়। আগতে দেখিছিলোঁ  গাঁৱৰ প্ৰত্যেকেই           ন-মুঠি লগে-ভাগে খায়, চুঙাত-দিয়া চাউল   খাবলৈ হ’লেও            বহুতেই নিমন্ত্ৰণ পায়। জীয়াৰী-বোৱাৰীৰ    কাঁচিৰ চিকমিকনিত            পথাৰ পৰিছিল ভৰি  ৰবাব টেঙাৰ জুতি লৈ    লখিমী চপাইছিল             মুখত লৈ প্ৰাপ্তিৰ হাঁহি। গাঁৱৰ কাৰোবাৰ      কিবাকৈ থাকি গ’লে           চপাবলৈ পথাৰৰ ধান,

                     (১) শুনা শুনা সভাসদ কওঁ এটি কথা, চেনেল পেহীৰ হেনো ঘূৰাইছে মাথা। যদিও তেওঁ কুমাৰী, নহয় পিচে বেমাৰী। ডাক্তৰে চাই বোলে গাত আছে লেঠা !                        (২) জোন বোলা ডেকাটো মোৰদৰেই তপা, ফটোত দেখিলোঁ তাৰ মূৰত এটা খোপা! “কেনেকৈ গজিল চুলি?, কথাটো ক’বানে খুলি”, সি বোলে “দাদা এয়া ফে’চএপৰ কৃপা”॥                     

(১)  হেৰমত পেৰেম আছিল বাদচাহ আছিল ৰণত  আজৰি সময়ত মনত পৰিছিল মধুকুঞ্জ বনত  সময় নাথাকে যে ৰৈ  প্ৰতি পলে আছে কৈ  দায়িত্ব পালন হে ৰাজ ধৰ্ম বাকীবোৰ মনত।  (২)  গীত গাই প্ৰেমিক প্ৰেমিকা ফুৰি আছিল চহৰত কাৰ্ফিউ  আছিল সেইদিনা পৰি ৰ’ল জগৰত বিষয়াই ধৰি বিষয় বুজালে   কাগজ পাতি চাব খুজিলে  প্ৰেমৰ কিনো লাইছেন্স লাগে বুলি ডাইলগ দিলে ৰগৰত। (৩)  কেছাৰীৰ কাষত পাণ দোকান দাদা বৰ নামী বিষয়াৰ তামোল এখনো  কুৰিশ গুণ দামী দাদাৰ  তাত জমা থয়  জমাৰ পৰা দাদাই  লয় 

১/ বৰুৱানীৰ দুদিন মুখ দেখা নাই চুবুৰীৰ শকতি তেওঁতে থাকে হায় আৰ কথা খুজি তাক হাঁহিটিতে থাকে পাক নহ’লে সময়বোৰ অবাবতে যায়। ২/ শৰণ ভজন মানি ভকতীয়া হ’ল ভোজ-ভাতৰ লোভ জিভাতে লাগি ৰ’ল  বৰা-বৰানীৰ দশা  চৰিত্ৰলৈ কিনো চাবা বু-বু-বা-বাত লাগিল গাঁও ওপৰ-তল। ৩/ কৰুণায়ে খহালে বগা ল’ৰাৰ ঘৰ  উপায় নাপাই বোলে বেপাৰতে ধৰ  দহজনী মুৰ্গী কিনি কণী বেছি চাউল-চেনী অনাত লগনীয়াৰ কথা বৰ বৰ । ৪/ দদাইদেৱে বোলে হেৰ’ ল’ৰাৰ মাক ল’ৰালৈও চাবি নুদুষিবি যাক-তাক খুৰীয়ে বোলে কি কয় মোৰ

এল পিত পঢ়োঁতে আছিলোঁ ম‌ই বেপাৰী ফলুগুটি, পেঞ্চিল আদিৰে দিয়ে চুপাৰী পেণ্টৰ খোঁচনিত জলফাই আবেলি স্কুল চাফাই টেঙা খাই নিকটাওঁ মোৰ দাঁত দুপাৰী। হনুমন্ত বোলাটো আছিল মোৰ লগৰ অকণমান কথাতে লাগে তাৰ জগৰ শ্ৰুতলিপিত উঠে জ্বৰ কৰঙণত আছিল খৰ মৌখিক বুলিলেই সি সলাই বাগৰ। ☆ ★ ☆ ★ ☆

(১) আলহী খাবলৈ গ’লে ৰসগোল্লা দিব, পাৰে নেকি কোনোবাই লোভ সামৰিব! এফালৰ পৰা ধৰি খাই থওঁ চাফা কৰি চুগাৰ লেভেল মোৰ বাঢ়িলে বাঢ়িব৷ (২) হাতীবৰুৱাই কিয় ধৰি আনি হাতী নিজৰ বিপদ তেওঁ আনিছেনো মাতি! প্ৰকৃতিপ্ৰেমীৰ কথা পাহৰিলে পাব ব্যাথা মৰিব খুজিছে চাগে তেওঁ জেল খাটি। (৩) খুৰাৰ প্ৰতাপ দেখি ভয় খাওঁ বৰ তেওঁ থাকিলেতো মই নাযাৱেই ঘৰ যদিহে বটল ভাঙি খেদি আহে হাত দাঙি মাৰিবতো লাগিবই মিছামিছি লৰ! (৪) ৰোগ থাকিলেও ফিট ভোগৰাম কাই তেওঁৰ দৰে খাওঁতা কোনোৱেই নাই খায়ে

কিছু মৌনতা, কিছু আবেগ মাথোঁ শব্দহীন অৰ্থৰ কিছু আঁক-বাঁকৰ অভিমান যৌৱনৰ জিৰ জিৰ মলয়াজাকত পাৰিজাত সুৱাসে যেন  যুগমীয়া কৰিব কামনা নে সাধনা, প্ৰেম পিয়াসীৰ যেন তৃপ্তি ভাৱনাহে আহানা, এটি মোৰ সন্ধিয়া হোৱানা শৰতৰ শেৱালীৰ বুকুত  আহানা, এজাক বৰষা হোৱানা মোৰ বুকুৰ ঢৌজাকৰ মাজত বন্ধ কোঠাৰ কোলাহলত নীৰৱ নিশাৰ ৰাগিত কলিজাৰ কঁপনিবোৰে হয়তো খন্তেকৰ বাবে কান্দিব! ☆ ★ ☆ ★ ☆

                    (১) টীয়কৰ টিংকল টিকটক ৰাণী, পুৱাতেই সাজু হয় লিপষ্টিক সানি। সপ্তাহত একে সাজ, পিন্ধিবলৈ লাগে লাজ। সেইবুলি আনিলে শাৰী ছখন কিনি।                      (২) অতনুৰ বৰ চিন্তা কি হয় বা আজি! শ্ৰীমতী গৈছে ল’বলৈ কৰ’নাৰ বেজী। জ্বৰত যদি কয় তাই, “ভাত খাব মন নাই”, কেনেকৈ খুৱাব ৰান্ধি ৰুটি আৰু ভাজি!                       (৩) সৰুকণ চেতিয়া খাই-বৈ ফিটিং, আজি হেনো নাই অনলাইন মিটিং। ঘৈণীৰ লাগোতে ভেম, কৰিলে অকণ প্ৰেম, ‘ফেচবুক লাইভ’ হ’ল ভুল হৈ ছেটিং!

                      ১)  বিপদ আহে জাতিলৈ  সৰৱ হওঁ আমি সকলো  কথা বোৰ বুজিও কিন্তু উত্তৰ পুৰুষক নক’লো জাতিৰ বাবে কলম মাত্র  পাছলৈ হম পুতৌৰ পাত্র প্ৰতি দিন শতৰু  এখোজ  বাঢ়়ে  ঠাইতে ৰৈ গ’লো                      ২)  বাচি আছো মাত্র সেয়াই বহু ডাঙৰ কথা  সমস্যা যেন বৰ বান ভঙা চাঙৰ বেথা দেশ সমাজৰ কি অৰ্থ জীৱন শক্তি কিয় ব্যৰ্থ কৰ্মহীন মাথো সকলো কলা জ্ঞানৰ

১/ ভঁৰালত লিমাৰিক সাঁচতীয়া নাই ভাবিগুণি অতপৰে হাবাথুৰি খাই আহি আছোঁ বাটে বাটে  কিনো হ’ব সাতে পাঁচে ৰঙামাটি গুৱাহাটী যিয়ে হয় হায়। ২/ কৰ’ণা বাইদেউৰ লুকাভাকু খেল  ইলেক্‌চন আহিলে নামাৰেহি মেল   ক’তনো সোমাই থাকে কাকত টিভিতো নাহে  হায় বিধি আমাকেই সজালেহি বেল। ৩/ বৰুৱাৰ ফেমিলি ফুৰিবলে ওলাল  লাগেজ-পাতিৰে ভৰিলে গোটেই চোতাল গাড়ীয়ে বুলিলে হায় মানুহনে লাগেজ যায় কথা দেখি বৰুৱাৰ  মূৰেই ঘূৰাল।   ৪/ কণমায়ে ভাল পাই ভজা পুঠিমাছ খালে মনে মনে নুগুণিলে আগ-পাছ ঘনেপতি অহা যোৱা ৰাতিটো নহ’ল শোৱা