জাৰকালি মাজনিশা। পত্নী – হেৰি উঠাচোন,,,, নিগনিয়ে কিবা এটা কুটি আছে ,,, কট কট কৰি আছে কিবা এটাই…। পতি – তোমাৰ মূৰটো… লেপখন গোটেইখন তুমিয়ে টানি নিছা, মই আছোঁ লেপৰ বাহিৰত, ঠাণ্ডাতে মোৰ দাঁত কেইটাই কট কটাই আছে। ☆ ★ ☆ ★ ☆

চৰকাৰে নিৰ্দেশ এটা জাৰি কৰিলে!! দুচকীয়া বাহন চলাওঁতে ড্ৰাইভাৰ মহিলা বা পুৰুষেই হওক হেলমেট পৰিধান কৰাটো জৰুৰী । এই খবৰটো শুনি পত্নীয়ে আলমিৰাটো খুলি কৈছে – “হে ভগৱান!! এতিয়া ইমানবোৰ মিলোৱা হেলমেট  কিনিব লাগিব…..!” এই কথাটো পতিয়ে শুনাৰ পাছত ঘৰৰ স্কুটিখনেই বিক্ৰী কৰি দিলে। ☆ ★ ☆ ★ ☆

এখন পুৰণি দোকানত এই ফটো দেখি আমাৰ শইকীয়াৰ খুব পছন্দ হ’ল। নহ’বনো কিয়? ঘন ক’লা দাড়িৰে সৈতে হাতত বন্দুক লৈ চিকাৰ কৰা বাঘত ভৰি থৈ ৰৈ থকা এজন পুৰুষ। শইকীয়াই দোকানীজনক ফটোখনৰ দাম সোধাত দোকানীজনে ক’লে “দহ হাজাৰ”। শইকীয়া: কি দহ হাজাৰ! অলপ কম কৰা ভাই? দোকানী: এইখন বহুত ৰেয়াৰ ফটো। দাম কম নহ’ব। তাৰপাছত শইকীয়াই পকেটৰ পৰা পাৰ্চ উলিয়াই চালে আৰু দেখিলে যে তেওঁৰ পাৰ্চত অকল আঠ হাজাৰহে আছে আৰু নিৰাশ হৈ তেওঁ গুচি গ’ল। পিছদিনা শইকীয়াই পূৰা দহহাজাৰ

(১) বন্ধু ১:  হেৰ’! কিছুদিনৰ পৰা লক্ষ্য কৰিছোঁ, ত‌ই বহুখিনি পৰিৱৰ্তন হৈছ’। পিচে তোৰ এই পৰিৱৰ্তনৰ আচল ৰহস্যনো কি? বন্ধু ২: গীতা অ’। পুৱা শুই উঠাৰে পৰা ৰাতি টোপনি যোৱালৈকে কেৱল গীতাৰ বাণী। বন্ধু ১:- বাপৰে, তেন্তে ময়ো এইবেলিৰ গ্ৰন্থমেলাত ‘গীতা’-খনকে কিনিম দেই। আমি দুয়ো মিলি থাকিব পাৰিম। বন্ধু:- হুইট্ খেকাৰ খোৱা, গীতা মোৰ মানুহজনীৰ নাম, ত‌ই ভাবি থকা পুৰাণখন নহয়‌।  (২) মাতৃভাষাৰ পাঠদানত শিক্ষক মহোদয়ে কৃষ্ণফলকত বাক্য এটি লিখিলে, “আজি প্ৰচণ্ড শীত নামিছে।” আৰু এইটো লিখি দিয়াৰ পিছত প্ৰশ্ন

জেইলাৰ – কি হ’ল, ইমান কি চিন্তা কৰি আছা ?? কনিষ্টবল – চাৰ কয়দীবিলাকে জেলত ৰামায়ণ নাটকখন কৰা নাছিল জানো !!  জেইলাৰ – অ…. কৰিছিল। সেইটো ভাল কথাহে, তাতে ইমান চিন্তা কৰিবলৈ কি আছে ?? কনিষ্টবল – কিন্তু চাৰ হনুমানৰ ভাও লোৱা কয়দীজন  যে সঞ্জীৱনী আনিবলৈ গৈ এতিয়াও ঘূৰি অহা নাই, সেইটো গম পাইছেনে নাই?? ☆ ★ ☆ ★ ☆

ক্লাছ চলি থকাৰ সময়ত শিক্ষয়িত্ৰীয়ে প্ৰশ্ন কৰিলে,  : বাৰু তোমালোকে কোৱাচোন তাজমহল ক’ত আছে? ছাত্ৰ-ছাত্ৰী : বাইদেউ আগ্ৰাত৷ শিক্ষয়িত্ৰী : নহয়, ভুল উত্তৰ৷ তাজমহল তামিলনাডুত আছে৷ শিক্ষয়িত্ৰীৰ উত্তৰ শুনি সকলো ল’ৰা-ছোৱালী আচৰিত হ’ল৷ আৰু এই কথাটো ঘৰলৈ সিহঁতে মাক দেউতাকক কৈ দিলে৷ পাছদিনা সকলো অভিভাৱক স্কুলত উপস্থিত হৈ হেডমাষ্টৰক কমপ্লেইন কৰিলে যে স্কুলত ভুলকৈ কিয় শিকোৱা হৈছে?  হেডমাষ্টৰ : প্ৰথমে আপোনালোকে ল’ৰা ছোৱালীৰ ফিজবোৰ দি লওক৷ যোৱা পাঁচ মাহে আপোনালোক কোনেও ফিজ দিয়া নাই, স্কুললৈ মাতিলেও আপোনালোক নাহে৷ যেতিয়ালৈকে আপোনালোকে

এদিন মই ব’ৰ্ডত অংক কৰি দি চকীত বহিছোঁহি। ক্লাছ ছেভেনৰ ল’ৰা এজন উঠি আহি মোক কলমটো খুজিলে। মই তাৰ কলম বেয়া হৈছে বুলি ভাবি অংক পাতি ল’বলৈ দি দিলোঁ। অলপ পিছত বে’ল পৰিল আৰু মই কলমটো তাক খুজিলোঁ। সি বোলে সেইটো তাৰ কলম কেলেই দিব মোক। পিছদিনা সি অংক কৰা নাই। বহি আছে এনেয়ে। মই ওচৰলৈ মাতি লাহেকৈ এচাত স্কেলেৰে দিলোঁ। আৰে টংকৈ বাজি উঠিল। মই বোলো কি আছে জেপত উলিওৱা। সি ক’লে যাদু যাদু। মই বোলো দেখুওৱা যাদু তোৰ। 

শিক্ষক–সদায় আহাৰ খোৱাৰ আগেয়ে ভগবানক প্ৰাৰ্থনা কৰিব লাগে। ৰাজু , কোৱাচোন তুমি সদায় সেইটো কৰানে?  ৰাজু–ছাৰ সদায় নকৰোঁ।  শিক্ষক– সদায় কিয়  নকৰা?  ৰাজু–মায়ে ভাত বনালে সোৱাদ হয়।সেয়েহে ভগবানৰ নাম নোলোৱাকৈ খাব পাৰি। দেউতাই বনালে একো সোৱাদ নহয় বাবে ভগবানৰ নাম লৈ খাব লগা হয়! ☆ ★ ☆ ★ ☆

পত্নীয়ে বমি কৰা দেখি পতিয়ে সুধিলে,  : কি হ’ল? কিবা বেয়া বস্তু খালা নেকি, বমি হৈছে যে?  পত্নী : লাহেকৈ কওক হে, কোনোবাই শুনিব, মই মাক হ’বলৈ ওলাইছোঁ, সেই কাৰণেহে বমি হৈছে৷  ৰাতি পতিয়ে ডিঙিলৈকে মদ খাই আহি, ঘৰৰ মজিয়াতে ওক্ ওকাই বমি কৰি দিলে ৷ তাকে দেখি পত্নীয়ে খঙত একো নাই হৈ সুধিলে,  : এইবোৰ কি কৰিছা, কি খাই আহিছা হাঁ, কি খাই আহিছা?  পতিয়ে ঢলং ঢপংকৈ থিয় হৈ-  : মনে মনে কোৱাহে, কোনোবাই শুনিব, মই দেউতাক হ’বলৈ ওলাইছোঁ,

আইনাৰ মুখত থিয় হৈ পত্নীয়ে  স্বামীক সুধিলে…. ” মই বাৰু বৰ শকত হৈছো নেকি ..? “ স্বামীয়ে ৰাতিপুৱাই কাজিয়া এখন নহওক বুলি কলে … ” নাই নাই ….তুমি একেবাৰেই শকত হোৱা নাই ..” আনন্দত পত্নীয়ে ৰোমাণ্টিক হৈ কলে .. “মোক দাংকোলাকৈ ফ্ৰীজ টোৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱানা,আইচক্ৰীম খাবলৈ মন গৈছে “ পৰিস্থিতি প্ৰতিকূল হোৱা দেখি স্বামীয়ে তৎক্ষণাত কলে…. ” ৰ’বা হে, মই ফ্ৰীজটোকেই ইয়ালৈ  দাঙি লৈ আহোঁ “ ☆ ★ ☆ ★ ☆