মন হীৰা দৈ মোৰে নো কলৰ বাৰীত মন হীৰা দৈ থোকা থোকে লাগিছে বাৰী ভৰি পকিছে ঐ কল।। মন হীৰা দৈ পূৱে নো ঐ পশ্চিমে মন হীৰা দৈ উত্তৰ আৰু দক্ষিণে গছে গছে আছে পকা কল।। চিঞৰি চিঞৰি গীতটি গাই অহা ল’ৰাজনে দীঘল পদূলিটোৰে সোমাই চাইকেলখন ৰখালে। মজবুত কাঠৰ জপনাখন খুলি এইবাৰ তেওঁ সোমাই গ’ল, গ’ল মানে কলবাৰীখনলৈ সোমাই গ’ল। গছে গছে পূৰঠ হৈ থকা কলৰ থোকবোৰ… “আহঃ, সৰগ যেন ইয়াতেই” বাৰীখনৰ মাজতে ৰৈ দুহাত সম্প্ৰসাৰণ কৰি বতাহজাকক সাৱটি লোৱাৰ

“—ঘেন ঘেন তাখি ঘেন, তিঘেনটি ঘেন দাউ, খিট খিট তাখিখিত তিখিতটি খিট দাউ, ঘেন খিটি ঘেন দাউ, তিঘেন খিটি ঘেন দাউ, খিট তাখি ঘেন ঘেনা ঘেন৷” দূৰৰ পৰাই ঢোল আৰু পেপাৰ শব্দই ভোলাৰাম বৰুৱা হাইস্কুলৰ ফিল্ডখন মুখৰিত কৰি তুলিছে৷ এইখন ফিল্ডতে এইবাৰ দুদিনীয়াকৈ স্থানীয় ডেকা-গাভৰুৱে মিলি ৰঙালী বিহুৰ সাংস্কৃতিক অনুস্থান পাতিছে৷ অঞ্চলটোৰ গণ্যমান্য লোক দুই এজনেও তেওঁলোকৰ লগত হাত উজান দিছে৷ যেতিয়াৰপৰাই বিহুৰ অনুস্থান পতাটো ঠিক হৈছিল তেতিয়াৰপৰাই ডেকা-গাভৰুৰ দলটোৰ উলাহে নধৰা হৈছিল৷ তেতিয়াৰপৰাই আবেলি আটাইকেইজনেই হাইস্কুলৰ ফিল্ডত গোট খাইহি

মানুহজন ডেকা কালৰেপৰা বেচ গহীন গপচ।আশীৰ দশকতে ডাক্তৰী পাছ কৰি তেওঁ দক্ষিণ আফ্ৰিকালৈ যায়।পাঠকে আকৌ সেইজনাক তাহানিৰ গান্ধীৰ দৰে কিবা বেৰিষ্টাৰী পঢ়িবলৈ যোৱা বুলি নাভাবিব।মানুহজনে আনে নকৰা কিবা এটা কৰিবলৈ বৰ ভাল পাইছিল।এইবাৰ তেওঁ দক্ষিণ আফ্ৰিকালৈ গৈছিল কোনো এখন বিশেষ শিক্ষানুষ্ঠানত পশু-পক্ষীৰ শব্দৰ অৰ্থৰ বিষয়ে পঢ়িবলৈ।কম সময়ৰ ভিতৰতে তেওঁ এই বিষয়ত বিশেষজ্ঞ হৈ উঠিল।আশীৰ দশকৰ মাজভাগলৈ তেওঁ পুণৰ অসমলৈ ঘূৰি আহে।ডাক্তৰী পাছ কৰা আৰু বিদেশতো কিবা পঢ়ি ঘূৰি অহা বুলি গম পাই গাঁৱৰে বহু মানুহ সৰুকণ ভূঞাৰ ঘৰলৈ আহিল।এনেয়ো তাহানিৰ

সাতবজাৰ বাতৰি শেষ হোৱাৰ লগে লগে ছাব-এডিটৰ বৰাই এডিটৰ-ইন-চিফ চলিহালৈ চালে-‘ছাৰ, একো ব্ৰেকিং নিউজ নায়েই ন’ বজাৰ প্ৰাইম টাইমলৈ। সকলোবোৰ অলৰে’ডি সাতবজাৰ নিউজত দেখুওৱা হৈ গৈছে৷’ ‘আচ্ছা, সেই শিল্পী গোলাপ গগৈৰ অৱস্থা কেনে? আছে নে জীয়াই? নে গ’লগৈ..? এসপ্তাহ আগতেই যোৱা-থোৱা অৱস্থা আছিল দেখোন৷ পৰমাক কৈছিলোঁ নিউজ এটা ৰে’ডি কৰি থবলৈ, থৈছে নে? আমাৰ চেনেলতেই কিন্তু ফাৰ্ষ্ট মিনিমাম দহ মিনিটৰ ভিডিঅ’ৰে নিউজ টেলিকাষ্ট হ’ব লাগিব, মনত ৰাখিবা৷’ ‘পৰমাই দুদিন আগতেই ৰে’ডি কৰি থৈছে, ছাৰ৷ এডিট কৰাও হৈ গৈছে৷ ব্ৰিলিয়েন্ট ভিডিঅ’৷

বন্ধুত্ব এটা জটিল সমীকৰণ কোনো সুত্ৰ অথৱা উপপাদ্যৰে তাক বুজিব নোৱাৰি কিম্বা ঐকিক নিয়মেৰে এটা উত্তৰ পাব নোৱাৰি কোনো বিশেষ কাৰ্য-কাৰণ সম্পৰ্ক নোহোৱাকৈ হৃদয় যেতিয়া কাৰোবাৰ অনুৰাগী হয় ক’ৰবাত নিৰাপত্তা অনুভৱ কৰে সেয়ে বন্ধুত্ব৷ আমি প্ৰায় বন্ধু ১৯৭০ ৰ পৰা ১৯৮০ মাজৰ সময়চোৱাত জন্ম লৈছো,আমাৰ ওপৰত বিশেষ আৰ্শীবাদ আছে …আমি আধুনিকো নহয় প্ৰাচীনো নহয় ….….আৰু এনেকুৱাও নহয় যে আধুনিকতাৰ জ্ঞান নাইকীয়া ……!!!   কিন্তু এতিয়াৰ দৰে দিন অতিবাহিত কৰা নাছিলো৷ স্কুল চুটীৰ পিছত আমি বহুত খেলিছিলো প্ৰকৃত বন্ধুৰ লগত৷ এতিয়াও