ফটাঢোল

অথ বিগনেচমেন সংবাদ-ভাস্কৰজ্যেতি দাস

সেই জীৱ মোৰ লগত হাইস্কুলত একেলগে পঢ়িছিল৷ পঢ়িছিল মানে কি পঢ়িছিল সিহে জানে৷ চুঁচৰি-বাগৰি গৈ থাকে৷ ক্লাছ ফাইভৰ পৰা টেনলৈ আমি একেলগে পঢ়িছিলোঁ আৰু একেটা চেকশ্যনতে বহিছিলোঁ৷ দেউতাক ONGC ত ডাঙৰ অফিচাৰ আছিল৷ মানে তেতিয়া ডেপুটি চুপাৰিণ্টেণ্ডেণ্ট ইঞ্জিনিয়াৰ আছিল৷ চমুকৈ DySE বুলি কয়৷ এদিন লগৰ উদীপ্তৰ লগত জীৱৰ কাজিয়া হ’ল৷ মানে ক্লাছৰ কাজিয়া পাছত –  “ঐ, ক্লাছ শেষ হোৱাৰ পাছত লাগিবি নেকি! মোৰ বাপেৰ DySE হয় জাননে?” পৰ্যায় পালেগৈ৷ পাছত সেই লগা-লগিখন হ’ল নে নাই নেজানো৷ কিন্তু, উদীপ্তই কোৱা কথা

Read more

ভূত পুৰাণ-কৰবী দেৱী

নিশা প্ৰায় দুই বাজিছে। হঠাৎ শুনিলোঁ টিনত ধুপুচকৈ কিবা এটা পৰিছে। সাৰ পালোঁ। পুনৰ কিবা শুনো নেকি? নাই পুনৰ শুনা নাছিলোঁ। পিচে সমস্যা হ’ল কাষতে শুই থকা পেহীৰ ছোৱালীজনীক লৈহে। তাই আকৌ সাৰ পাইছিল সৰু পানী চুব লগা হোৱাত। মা… মা… মাৰ গাত হেচুকি কেইবাবাৰো মতাত সাৰ পালে মায়ে। ক’লে মাইনাই তাইৰ সমস্যাটো। মাক সাৰথি কৰি গ’লোঁ পিছফালে। “ধুপুচ ছচচচচ্” পুনৰবাৰ একেই শব্দ। ভয়তে চিঞৰি উঠিলোঁ। কুকুৰজাকেও ভুকিছে। ভয়তে মাইনাৰ কাপোৰতে এৰিব লগীয়া অৱস্থা। কিন্তু মা খুব সাহসী।  “একো নাই

Read more

ভাৰাঘৰত ভোট জলকীয়াৰ খেতি -দিগন্ত তালুকদাৰ

ভাৰাঘৰ শব্দটো শুনিলেই বুকুখন বিষায় আৰু মনটো পলকতে চেৰপেটী বেঙৰ নিচিনা হয়। সাত জাঁপ মাৰি পলাই গৈ বজালীৰ ঘৰৰ নিজৰ ৰূমটোত ৰজাৰ নিচিনা নাক ঘোৰঘোৰাই শুবলৈ মন যায়। পিচে হায়! মোৰ কুলক্ষণীয়া আহুকলীয়া কপালৰ পৰা ভাৰাঘৰৰ ভূত চাগে কোনোদিনেই আঁতৰ নহ’ব। এই সীমিত আয়েৰে গুৱাহাটী মহানগৰীৰ ভাৰাতীয়া হৈয়েই ইহ সংসাৰ ত্যাগ কৰিব লাগিব। গতিকে আমৃত্যু বানপানীত ভাঁহি অহা মেটেকাৰ সৰু টুকুৰাটোৰ নিচিনা ইফালৰ পৰা সিফালে আৰু এলেন দেউৰী আৰু দুৰ্গা বড়োয়ে খেলা ফুটবলটোৰলেখীয়া সিফালৰ পৰা ইফালে লুটি-বাগৰ মাৰি ফুৰিব লগাটো

Read more

ফাট মেলা বসুমতী, পাতালে লুকাওঁ-পল্লৱী কৌশিক শৰ্মা

ধেই.. মনটো একেবাৰে ৰ’দত লেৰেলা কলপাতখিলাৰ  দৰে শুকালেহে। কমটি হেঁপাহেৰে ফুকনৰ ছোৱালীৰ বিয়াখন খাবলৈ ওলাইছিলোঁ! সেই হেঁপাহ, সেই ফূৰ্তি.. এটা মাত্ৰ বাক্যতে, পাম্প যোৱা বেলুনটোৰ দৰে উৰি ফু..উ..উ..চ্চ হ’ল। আইনাখনত নিজকে লুটিয়াই বগৰাই চাই, নিজলৈকে দুখ লাগিল মোৰ। বিয়ালৈ বুলি লোৱা নতুন কাপোৰযোৰ পিন্ধাৰ উৎসাহখিনিও পুত্ৰধনৰ প্ৰশংসাৰ (?) কৃপাতে একেকোবে শূন্য স্থানলৈ অৱনমিত হ’ল।   মোক স্ৰজিবৰ সময়ত কণা বিধাতাৰ যে কোনোবা ৰূপৱতী অপেশ্বৰীৰ লগত ডেটিঙৰ টাইম হৈছিল, সেইটো ধুৰূপ। পাৰোঁতেনো তেওঁ অঙ্গ-প্রত্যঙ্গবোৰৰ জোখ-মাপ লোৱাত ইমান গণ্ডগোল কৰে নে! প্ৰকাণ্ড ফুটবলহেন

Read more

শিল্পী দিৱসত এদিন-ৰঞ্জিত কুমাৰ শৰ্মা

কেইবছৰমান আগৰ কথা৷ সেইদিনা আছিল শিল্পী দিৱস৷ ঘটনাটো সেইদিনাৰেই৷ ঘটনা মানে একো মাৰপিট, খেদা-খেদি, পলাই যোৱা, পলুৱাই নিয়া আদি একো ঘটা নাছিল৷ ঘটনা মানে লটিঘটিৰ কথাহে ক’বলৈ বিচৰা হৈছে৷ লটিঘটি খুওৱা মানুহ এই অমুকা নহয়, খোৱা মানুহহে৷ গতিকে লটিঘটিটো নিজৰেই৷ বাৰু, তেতিয়াহ’লে ভি ডি অ’টো আৰম্ভ কৰোঁ৷ অহ্‌, কিবাহে কৈছোঁ৷ লটিঘটি আখ্যানটো আৰম্ভ কৰোঁ৷ শিল্পী দিৱসৰ এসপ্তাহমান আগতে এটা সংগঠনৰ জিলা পৰ্যায়ৰ নেতা এজনে এখন নিমন্ত্ৰণী পত্ৰ লৈ মোৰ ওচৰলৈ আহিল৷ বয়সত তেওঁ মোতকৈ দুবছৰমান সৰু হ’ব৷ ছাত্ৰনেতাই আগবঢ়াই দিয়া

Read more

বচ্চন হালৈ-দিগন্ত কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য

দুৱাৰখন খুলি যেতিয়া সন্মুখত অমিতাভ বচ্চনক দেখিলোঁ, উচপ খাই উঠিলোঁ। সন্মুখত থকা মানুহজন অমিতাভ বচ্চন কাৰণে যিমান উচপ খালোঁ তাতকৈ বতাহ-বৰষুণৰ মাজেৰে কেনেকৈ আহি আমাৰ ঘৰলৈ আহিল সেই ৰাতিখন – সেইটো ভাবিহে। লগে লগে আন এটা টেনছনে আহি মূৰত ধৰিলে – কাৰেন্ট নাই। কাৰেন্ট নাই কাৰণে ম’বাইলটোত চাৰ্জ নাই সন্ধিয়াৰেপৰা – সেইটো প্ৰধান টেনছন। বাহিৰলৈ চালোঁ। বৰষুণ নাই। কিন্তু চোতালত ভৰিৰ গোৰোহা তল যোৱাকৈ পানী। পদুলিৰ পৰা ঘৰলৈ অহা ঠাইখিনিতো কিছু আছে পানী, বেছি নাই। ৰাস্তাত হয়তো আছে। গাৱলীয়া ৰাস্তা।

Read more

হেড পণ্ডিতৰ শিক্ষা-অৰবিন্দ গোস্বামী

ঘমঘণ্ট, পাষণ্ড আৰু উদণ্ড তিনিও পৰম বন্ধু। বন্ধু মানে কোনোবা এটাৰ দাঁতত ভাত এটা লাগিলেও আনটোৱে গম পায়। পঢ়া শুনাত তিনিও ভূ ভূ পণ্ডিত। শিক্ষকে সোধা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ শুনি শিক্ষকৰ ‘ফাট মেলা বসুমতী পাতালে লুকাওঁ’ হেন অৱস্থা। তিনিও অৱশ্যে পৰীক্ষাত ফেলো নকৰে কাৰণ বছৰেকীয়া পৰীক্ষাৰ আগমুহূৰ্ত্তত তিনিওটাই অতি কমেও ৩০ নম্বৰ যোগাৰ কৰিব পৰাকৈ পঢ়ে। কোনো ধৰণৰ দুই নম্বৰী পন্থা অৱলম্বন নকৰাকৈ তিনিও নৱম শ্ৰেণী পালেগৈ। তিনিওজনকে একেলগে দেখিলে ‘ভাৰতৰ বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত ঐক্য’—কথাষাৰৰ সত্যতা প্ৰতিপন্ন হয় কাৰণ ঘমঘণ্ট দেখাত প্ৰয়োজনতকৈ

Read more

প্ৰথম প্ৰেমপত্ৰখন-সদানন্দ ভূঞা

শিৰোনামটো লিখিবলৈ গৈয়েই দুই নেত্ৰযুগলৰ পৰা চকুৰপানী সৰসৰকৈ বাগৰি আহিছে , হৃদয়খন দেখোন ৰমৰমকৈ পুৰিছে । সকলোৱে কয়… বুকুৰ ভিতৰত উমি উমি জ্বলি থকা দুখৰ বোজা গোপনে লুকুৱাই ৰাখিলে বোলে বুকুৰ ভিতৰত বায়ু জমা হয় । অসহ্যকৰ বেদনাত ছটফটাই থাকিব লাগে । কাৰোবাৰ আগত সেই দুখবোৰ প্ৰকাশ কৰিলে বোলে দুখৰ বোজা পাতল হয় । কথাটো নোহোৱাও নহয় । আজি ৪৬/৪৭ বছৰে ডাঙিব নোৱাৰা সেই গধুৰ দুখৰ বোজা কেনেকৈ সহি আছোঁ সেয়া ভুক্তভোগী এই দুৰ্ভগীয়াৰ বাহিৰে কোনে বুজিব বাৰু ? দুখৰ

Read more

আগলি কলপাত লৰে, সৰগৰ সীমাৰে কোনে জাঁপ মাৰে – দীক্ষিতা বৰা

মন হীৰা দৈ মোৰে নো কলৰ বাৰীত মন হীৰা দৈ থোকা থোকে লাগিছে বাৰী ভৰি পকিছে ঐ কল।। মন হীৰা দৈ পূৱে নো ঐ পশ্চিমে মন হীৰা দৈ উত্তৰ আৰু দক্ষিণে গছে গছে আছে পকা কল।। চিঞৰি চিঞৰি গীতটি গাই অহা ল’ৰাজনে দীঘল পদূলিটোৰে সোমাই চাইকেলখন ৰখালে। মজবুত কাঠৰ জপনাখন খুলি এইবাৰ তেওঁ সোমাই গ’ল, গ’ল মানে কলবাৰীখনলৈ সোমাই গ’ল। গছে গছে পূৰঠ হৈ থকা কলৰ থোকবোৰ… “আহঃ, সৰগ যেন ইয়াতেই” বাৰীখনৰ মাজতে ৰৈ দুহাত সম্প্ৰসাৰণ কৰি বতাহজাকক সাৱটি লোৱাৰ

Read more

মনেশ্বৰৰ কপৌফুল : নীলাক্ষি কাকতি

“—ঘেন ঘেন তাখি ঘেন, তিঘেনটি ঘেন দাউ, খিট খিট তাখিখিত তিখিতটি খিট দাউ, ঘেন খিটি ঘেন দাউ, তিঘেন খিটি ঘেন দাউ, খিট তাখি ঘেন ঘেনা ঘেন৷” দূৰৰ পৰাই ঢোল আৰু পেপাৰ শব্দই ভোলাৰাম বৰুৱা হাইস্কুলৰ ফিল্ডখন মুখৰিত কৰি তুলিছে৷ এইখন ফিল্ডতে এইবাৰ দুদিনীয়াকৈ স্থানীয় ডেকা-গাভৰুৱে মিলি ৰঙালী বিহুৰ সাংস্কৃতিক অনুস্থান পাতিছে৷ অঞ্চলটোৰ গণ্যমান্য লোক দুই এজনেও তেওঁলোকৰ লগত হাত উজান দিছে৷ যেতিয়াৰপৰাই বিহুৰ অনুস্থান পতাটো ঠিক হৈছিল তেতিয়াৰপৰাই ডেকা-গাভৰুৰ দলটোৰ উলাহে নধৰা হৈছিল৷ তেতিয়াৰপৰাই আবেলি আটাইকেইজনেই হাইস্কুলৰ ফিল্ডত গোট খাইহি

Read more
1 2 3 4 5 6 69