(সুৰ : লোকগীতৰ যিকোনো সুৰ ভাবি নিজৰ মনৰ মতে দি লোৱা লোক।)  বাপা হাৰে ৰজনীকান্ত কৰিলা লংকা কাণ্ড চকী টেবুল ঘৰ দুৱাৰ সকলোবোৰ লণ্ডভণ্ড এটা ভিলেইন পৰে ঠেলাত ভাঙিলে  বেপাৰীৰ অণ্ড এটা পৰে উফৰি ভাঙিল দেশী মালৰ ভাণ্ড  অ’ বাপা ৰজনীকান্ত,,,,,,,,,,,,,,,,  বাপু তোমাৰ চকু জুই বৰষা নায়িকাৰ তুমি ভৰষা   বাপু তোমাৰ বুকু নোমাল নায়িকাৰ মৰম উমাল  ভিলেইনক কৰা ডাইলগেৰে  খণ্ড  অ’ বাপা ৰজনীকান্ত,,,,,  আঙুলি লৰালে  শব্দ  দস্যুৰাজক কৰি জব্দ  দিয়া তুমি এনে মাধমাৰ  চিগাৰেট জলোৱা  ধৰণ  সবে ধৰিব চৰণ  কৰা

ঋণ লোৱা টকা আছে, কিহৰ অভাৱ? এনেয়েতো লোৱা নাই এইহেন বাব! আঁচনিৰ তালে তালে  ভোটাৰেও গান গালে  খুৱাই দিবও পাৰে চিকেন-কাবাব৷  অমৃত বৃক্ষৰ দৰে আঁচনি এখন  পাই কিয় দুখী হোৱা হে’ৰা জনগণ  ৰোৱা ৰোৱা গছপুলি গৌৰৱত উঠা ফুলি  চকু-চৰহাৰ কথা নকৰিবা মন৷  কিছুমানে পুলিবোৰ টানি টানি চালে বহুতো পুলিত হেনো শিপাকে নাপালে  ঠোঙাত ঠানিটো পাই ৰুই দিবা দেই ভাই  কিনো হ’ব মিছামিছি বদনাম গালে? ঠানিকেই ৰুলা বাৰু, সেয়াও গছৰ  মৰি গ’লে ৰুই দিবা পাছৰ বছৰ  কিনো বৰ কথা হ’ল  উৎসৱ

খোল তাল উৰুলিৰে ৰজনজনাই বিয়া নাম আই নাম চাপৰি বজাই কাষতে কলচী লোৱা কলচীত মাটি থোৱা মহিলাসকল চোৱা বাটে বাটে যায়।   শইকীয়াৰ ভোক গৈ পালে পিঠি ফাল ভাল নহয় বোলে ঘৈণীৰো হাল-জাল  পুৱাতে এৰিলে ঘৰ নকৰে অকণো ডৰ অমৃত কলহে হায় মাতিলে যে কাল।  খঙৰ ভমকত তেওঁ বকে কিবাকিবি  আনিবি ধনৰ মোনা নানিলেহে পাবি খুৱাব সিহঁতে তোক নুখুজিবি হ’লে মোক বহি বহি খাম মই আজিৰপা(পৰা) চাবি  ইফালেদি কেৰকণে যাঠি এপাট লৈ চিঞৰি চিঞৰি গ’ল বাটেৰে পাৰ হৈ   পালে আজি এৰাত

১) আত্মতৃপ্তি পায় নিজকে জাহিৰ কৰি৷ নিমাখিত শ্ৰোতা পালে মাৰে বাহাদুৰি! কি কথাৰ বাহাৰ, ফুটনি মাথোঁ সাৰ; তেৰা যে ঘোচখোৰ সেৱক চৰকাৰী৷ ২) সদায় ভাত-কাপোৰৰে চিন্তা মনত! জাতীয় ভাবনা বহু যোজন দূৰত৷ প্ৰতিপল থাকে ব্যস্ত, জীৱন বিষাদগ্ৰস্ত; জড় হ’লগৈ লাহে লাহে যন্ত্ৰৰ লগত৷ ৩) পুখুৰীত আছে বহু শ’ল-বৰালি৷ দেখোঁ সিহঁতৰ কেনে কেৰামতালি! আমি পুঠি-খলিহনা নিমাখিত ডৰিকণা; সুযোগ পালেই হ’ল- থ’বগৈ গিলি৷ ৪) গছৰ তলত বহিলোঁ শুনি চাৰৰ কথা, পাত এটিও লৰা নাই- ঘূৰিছে যেন মাথা! বতৰৰ কালৰূপ, দেখোঁ সব অন্ধঘোপ;

মোক লাগে এখন কুকুৰৰ দৰে জিভা অম্লজানৰ সৈতে নিবিড় সম্পৰ্ক ৰক্ষা৷ মোক গৰুৰ দৰে এদাল নেগুৰো লাগে উখহা ৰঙা ঘাঁতে পৰা মহ খেদাবলে৷ মোৰ মুঠ চাৰিটামান ভৰি হ’লে আছিলে ভাল নিজৰ ভৰিত নিজে ঠিয় দিওঁতে দুটা ভৰি বিষাল আৰু কপালত এখন পৰ্দা থকাহেঁতেন ফুটা কপালখন অনায়াসে ঢাকিলোঁহেঁতেন লাগিছিলে মোক সাতবিধ জন্তুৰ বিশিষ্ট গলা সপ্তস্বৰ সহজেই আয়ত্ত কৰি টানিবলৈ শুৱলা  বহুত কিবাকিবিয়েই লাগে, কিন্তু লোভেইযে পাপ পাপেই যে মৰণ, সেয়েহে সভয়ে থাকো মাৰি তাপ৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆

জহকালি আহিলেই ভয়ত হয় ত্ৰস্ত। ঘামচিক মই কেনেকৈ কৰোঁ নষ্ট। গৰমত ছাটিফুটি প্ৰাণ, ছাল কঁঠালৰ দৰে অসমান, নিবাৰণৰ উপায় বিচাৰি খাইছোঁ বৰ কষ্ট। নিমজ ছাল হ’ল যেন ভেকুলী খহুলা। শিলগুটি দিয়া ৰাস্তাহে যেন চকলা চকলা। ঘামৰ পিৰ্ পিৰণি, ঘামচিৰ চিট্ চিটনি, নেমু সানি গগণফালি হৈছে আজি পগলা। আজি আছে নামঘৰত নাম। বহিলগৈ ৰাইজৰ মাজত ৰাম। ঘামচিৰ কোবত চাপৰি, পৰেগৈ গালত লাহৰীৰ, নামঘৰত মৰেল পুলিচৰ মাৰ ধিচুম ধাৰাম মৰমৰ ঘামচিৰ গল্প আছে যে কিমান বিদ্যুতৰ অন্তৰ্ধানত ঘামচিৰ পৰিছে উজান শোকত উথলে

১/ ফুটুকানি হাবি সাপ-বেং পাবি, পাৰ হ’ব খুজিলে সাৱধানে যাবি। ২/ মাঘৰ উৰুকাত মাৰি পানী-হিলৈ, গৰম পানী পৰি বিলেৰ হ’ল বিলৈ। ৩/ গগনৰ ফালে চাই গগন, গগনা বজাই হৈছে মগন। ৪/ বনৰ টেকেলা কেটেলা পহু, কাঁইটেৰে বিন্ধি দেখুৱাই বিহু। ৫/ চালনিত দেখি কটা মাছৰ ফিছা, খাবলৈ আহিল তিনিডাল বিছা। ৬/ চালত ওপৰত চালনিখন থৈ, নমাবলৈ এতিয়া বিচাৰিছে মৈ। ৭/ কেৰেলুৱাৰ ৰে’লৰ বেয়া দহটা চকা, শামুকত উঠি যোৱা কৰিছে ব্যৱস্থা পকা। ৮/ সিদিনা ঘটিল ডাঙৰ ঘটনা, মনাহঁতৰ হেৰাল মেলি দিয়া টনা।

১/ নিৰামিষ খাওঁ বুলি নিখিল বৰুৱা ফুটনিতে ফুলি হয় তেনেই লাৰুৱা একাঁহী ভাতত হায় আধাসেৰ ঘিঁউ খায় আমিষ খোৱাই ভাল হ’লেযে তেনুৱা ২/ আমাৰ খগেন কাই অমায়িক বৰ ছাৰৰ কথাত সেয়ে এৰি দিলে ঘৰ গছৰ তলতে বহি মহৰ কামোৰ সহি মানুহজনীকো বোলে কৰি থ’লে পৰ। ৩/ বজাৰ (ক) কমলক বোলে হে’ৰা বজাৰলৈ যোৱা ভালেদিন হোৱা নাই মাছ-পুঠি খোৱা গৃহিনীৰ শুনি কথা কিয় নষ্ট কৰা মাথা খোৱা কথা বাদ দিয়া আন কথা কোৱা। ৪)  বজাৰ (খ) বজাৰত জ্বলি আছে দপ্‌দপ্‌ জুই

                    (১) ইমান যে বাঢ়ি গ’ল বিদ্যুতৰ বিল গ্ৰাহকৰ পিঠিতেই পৰিছে ঔ-কিল বাঢ়িল গেছৰ দাম কেনেকৈনো ৰান্ধি খাম তাকে ভাবি খাই আছোঁ প্ৰেছাৰৰ পিল৷                     (২) একেদিনে পৰি গ’ল তিনিখন বিয়া উপহাৰ দিবলৈকে ধন নাইকিয়া সেইবাবে কি কৰিলোঁ দৰাটোক গৈ ক’লোঁ – ‘আজিলৈ উপহাৰ বাকী ৰ’ল দিয়া’৷                     (৩) ভোটবেংক চলিছে আঁচনিৰ বলত

পুৱাতে ফিটিং বাপু সন্ধ্যা আকৌ মিটিং  তিনিটামান কাৰ্ডৰ চাউলৰ দোকানত আছে ছেটিং আঁচনি আৰু লোন নাচনী আৰু ধুন  জীৱনটোত ফুটনিৰ আখৈ সমাজৰ কৰে ৰেটিং।  *বাল্য ক্ৰীড়া পিৰপিৰালে নহয় পিৰিতি অভিজ্ঞতাই শিকায়  এৰিবলৈ শিকিলেহে পিৰিতিবোৰে শিপায়   সময়ৰ কষটি শিল  সমস্যাৰ ঔ কিল  যুগে যুগে হোৱা জীৱনবোধে মানুহক জীপায়।                *বিলৈ জীৱৰ  গৰ্বৰ বেলুনত  উঠি তেওঁৰা গম্বুজ গৈ পালে  গম্বুজৰ ওপৰতহে জোঙত বেলুনে খোঁচ খালে  নামি আহিল  ধৰফৰাই  অনুভৱে বুকু ফৰফৰাই  গচকি যোৱাবোৰলৈ চাই কাকূতি ঘোষা